⊰ sonsuzun uçları - 39 ⊱
“Beni onurundan doğuran kadın
Kalmadı
Bu kadarmış bizi büyüten acı
Bu kadarmış içimizde yanan ışık
Bu kadarmış yeryüzüne düşen gölgemiz.”
2014/2016
Sayfa 207 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 38 ⊱
“Ayrılık mı olur seninle benden
Meğer başım düşe meydan içinde.*
Harfim, hecem, cümlem
Bütün hatıralarımızı toplayıp geleceğim
Ayrılık o zaman tamam olacak.”
2014/2016
*Pir Sultan Abdal
Sayfa 204 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 36 ⊱
“Ölüler yaşlanmazmış
Yalan
Sensin canımda çırpınan zaman.”
2014/2016
Sayfa 203 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 33 ⊱
“İkimizde eşikteyiz. İçeri de ıssız, dışarı da. Sen geçtim sanıyorsun, ben kaldım. Bir uzun can çekişme.
Dudakların ağzımda gözyaşım… Ömür Hanım, öyle bir acı ki bu, ölen yaşayanda her gün yeniden ölüyor, yaşayan ağlamadan kimseyi sevemiyor.”
2014/2016
Sayfa 200 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 32 ⊱
“Eşiksiz evim, penceresiz odam
Sevdiğim ne varsa bir bir geliyor ardından
Ölüm beni sana hazırlıyor…”
2014/2016
Sayfa 199 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 30 ⊱
“Kemiklerin çiçek açsın diye
Çırpınıp duran başında…”
2014/2016
Sayfa 198 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 29 ⊱
“Dünyanın bütün seslerini alıp götürdün
Mezarından başka harf kalmadı ağzımda
Yoruldum kalabalığın hayatından
Yaşamak diye el çırptığım ne varsa
Şimdi bir ölüm türküsü, bir hatıra yangını
Yalnızlık çark dönüyor üstümde.
Yeryüzü şarkım, sürmeli pencerem
Her sabah aynı soğuk
Her akşam aynı keder
Yastığını koklaya koklaya öğrendim
İnsan bir kere ölmüyormuş meğer…”
2014/2016
Sayfa 197 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 27 ⊱
“Boşluk kendine çevirdi beni. Her şeyi ağırlaşıyor. Her şey soğuyor. Belki de hiçlik bu. Sen orada yalnız kalma diye burada konuşup duruyorum. Canımın burcu. Kirpiksiz gülüm. Merhametine sığındığım kadın. Senden bir parmak yüksekte aldığım her soluk kalbimi kurutuyor.
Ömür hanım, iyi ki ben de seninle yaşadım dünyayı.”
2014/2016
Sayfa 195 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 26 ⊱
“Tuttum şiirler yazdım unutma diye beni.”
2014/2016
Sayfa 194 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 25 ⊱
“Sarkaç durdu. Kapı yok.
Ayna buğulanmıyor.
Tanrı bitti.
Ölüm değil büyük ceza
Her zerresi yalnızlık
Bir dünyayı sevmek hâlâ.
Ayrılık burcum…
Parmaklarım birer mihrap çırası
Gövdem bitene kadar tüteceğim başında.”
2014/2016
Sayfa 193 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 24 ⊱
“Ömür Hanım
Seni çok özledim, çok
Ben gelene kadar çürüme ne olur.
Yüzüm kuyular mührü
Ellerim iki turna uyuduğun sonsuzlukta
Odalar toprak döküyor üstüme.
Ölümü de dünyada yaşıyormuş insan
Gövdem kalbimin darağacı
Şahgülüm… uzun sürmeyecek yalnızlığım.”
2014/2016
Sayfa 192 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 23 ⊱
“Ah ey hak edilmemiş hayat
Nasıl da düşüksün sözler içinde.”
2014/2016
Sayfa 191 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 22 ⊱
“Herkes gülüp oynuyor Hatice
Gülüp oynamayanın da
Yarası yaramıza değmiyor.
Ne yapacaklardı, değil mi
Başkalarının ölümü
Bir gizli yaşama sevinci iken.
Kadınım
Kaç kez gölgelendi yüzümüzde
Hayatın o büyük bağışı:
Acısını unutanın
Yıldız dolmuyor gecesine
Buydu bizim soylu yalnızlığımız.”
2014/2016
Sayfa 190 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 21 ⊱
“Misafirler gitti
Biz kaldık yine.
Eşyaların düzeni bozulmasın diye
Çırpınıp durdum sessizce.
Yeri değişen her şeyin
Seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim
Öylece baktılar yüzüme.
İnsan anılarını nasıl korur başka
Bilmiyorum
Duvarda kocaman bir çivi deliği.
Yollarımı sahibi
Ben ölene kadar
İkimiz de bir yere gitmiyoruz.”
2014/2016
Sayfa 189 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
⊰ sonsuzun uçları - 20 ⊱
“Tuhaf bir adam oldum
Kendimle konuşuyorum evin içinde
Biraz da şu koltukta oturayım, diyorum
Perdeleri ne kadar zamanda yıkardın, diyorum
Bir gün olsun açık bırakmıyorum yatağımızı
El ayak değmeyen yerler nasıl tozlanıyor böyle.
Merak etme, mutfağa tertemiz ettim
Terlikler senin istediğin gibi duruyor
Çamaşır ipini silmeden asmıyorum çamaşırı
Bir kahve yapayım diyorum
İki fincan koyuyorum, süt hazırlıyorum sana
Sessizlikten mi nedir
Bütün bunları yüksek sesle söylüyorum.
İnsan başka nasıl katlanır ölüme, bilmiyorum.”
2014/2016
Sayfa 188 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu