Martı oyun türünde yazılmış bir eser bu yüzden okunması oldukça kolaydı benim için. Sadece başlarda kimin kim olduğunu anlamak için sürekli ilk sayfadaki açıklamaya bakmam gerekiyordu. Kitap ilerledikçe o sorum da çözüldü.
Anton Çehov'un okuduğum ilk kitabı olduğu için de yeri ayrı olacaktır sanırım bende. Kitapta iki adet yazardan bahsediliyor birisi bu işe yeni yeni başlayacak diğeri ise yazdıklarıyla kendini kanıtlamış. Okuduğum yazılarda yazarın bu eserle o dönemin sanatçılarını ve sanat akımlarını eleştirdiği söyleniyordu genelde. Benim içinse okuması keyifli bir piyesti.
Son cümleleriyle beni hep şaşırtıp hem de buruk bir halde bırakan bir kitaptı. Altını çizdiğim bir sürü cümle oldu. Tekrar tekrar açıp okuyacağım bir sürü güzel cümle...
Kısacası ben kitabı sevdim. Çehov'un diğer kitaplarını okumayı da aklımın bir köşesine not ettim.
125 syf.
10/10 puan verdi
Evet "Ela Duygular" kitabımı da okudum şimdi diyeceksiniz incelemeyi neden bu zaman bıraktınız, şöyle ki kitapları arka arkaya birer saat arayla ve birer saat gibi bir süreyle bitirdim. Üzerinde düşünmeye ihtiyacım vardı. Diyeceksiniz ki ne mutlu size, ben mutlu değilim çünkü çok çabuk bitti. Ama tekrar tekrar okuyacağım. İki kitabı da...
Kitabın adı gibi Mahmut hocamızın da duyguları "ela" renk değiştiriyor. Kimi zaman "keyfimin kahyasısın" diyor kimi zaman " yırtılsın gamzelerin"
Güzel şiirlerin arasında manası derin kısa sözler, akıcı okudukça sayfakarı hızla çevirmek istediğiniz bir kitap daha çıkarmış ve zirvede bırakmış hocam. Diyor artık kitap çıkarmayacağım. Şimdi size iki sorum var hocam;
Sitem etmişsiniz "Neden onu hayata küstürdünüz" diye soran yok demişsiniz. Neden hocamı şiire küstürdüler? (bir)
"Kitabın sonunda ölüyoruz, kitabın tamamını anlatmama gerek var mı sizce?" demişsiniz. Kitabın sonumda öldü diye kahramanların tüm yaşadıklarını nasıl kenara atabiliriz? (iki)
Öncelikle size bir sorum var;
"Kar neden yağar, kar?"
Sorumu sorduktan sonra roman hakkında bilgi vermeye devam edeyim. Siz de eğer sorunun cevabını merak ediyorsanız kitabı mutlaka okuyun derim belki bulursunuz. :) Gölgesizler romanı kentteki bir berber dükkanında başlıyor ve gerçekten var olduğuna emin olmadığımız bir köyde devam ediyor . Kent-köy arası akış aynı anda devam ederken aniden kaybolanlar , geri dönenler , ölenler kitabı anlamamız için bizi meraklandırıyor . Yazarın dili başlangıçta karmaşık gibi gelse de , kelimeleri birbirleri ile öyle ahenkle dans ettirmiş ki bu kadar da olmaz dedirtiyor. Yeri geliyor bir insanı bin insan , bin insanı bir hiç yapıyor , bir hayvanı insan , bir insanı hayvan sayıyor. Var ile yokun bu denli akıcı anlatılması ve okuru etkilemesi yazarın ustalığına alkışı hak ettiriyor. Bir de bazı sorular cevapsız kalıyor, okuyucuya bırakılmış sorular.
Sahi,
"Kar neden yağar, kar?"
Dave Gurney serisinin bu kitabı içimdeki şeytanı bir türlü uyandıramadı. Çok vasat buldum. Hiç heyecan vermedi sıkılmaktan kitabı kemirdim. Beklettim başka kitaplara geçtim yine kürkçü dükkanına döndüm. Yok olmadı. ilk 300 sayfayı boşuna okudum bu 300 sayfayı okumak 5 ayımı aldı. Arada bir yığın kitap bitirdim. Kitap türü polisiye gerilimdi ancak Gurneyin karısı ve oğlundan yoğunca bahsedildi. Hayır gayet hoş betimlemelerde gayet güzel edebi cümlelerle anlatılmış beğendim beğenmesine anca beklenti gerilim olunca insan sıkılıyor.
Neyse kitabın konusuna geçersek. Emekli dedektif Gurney gazeteci bir kıza on senedir çözülemeyen faili meçhul seri cinayetleri konu alan bir TV programı için danışmanlık yapmaktadır. Danışmanlık yaparken yaptığı araştırmalarda bazı ipuçlarını çözmeye çalışarak katili bulur.
Katil bulundu ancak benim bir sürü sorum cevapsız kaldı. Neden çeşitli oyuncaklar kullanıldı, neden sonraki cinayetlerde silah yerine buz kıracağı kullanıldı. Neden neden. Yok işte cevap yok
Ne Milena Kafka'yı haketmiştir ne de Kafka Milena'yı...
Bu kitaba dair sayfalar dolusu yazabilirim hiç bıkmadan usanmadan.Ama bunu yerine sorular sordum kendi kendime;çok fazla soru çok fazla uykusuz ve baş ağrım oldu tıpkı Kafka gibi -İçinde bulunduğum zamanla alakalı olabilir-.
Bir soru sormak istiyorum????
Milena'ya Mektuplar kitabına başladığımda bir sayfasında dikkatimi çeken :
"Milena , kurşun kalemle yazmışsın....."
-sayfayı bir turlu bulamadım o yüzden cümlem eksik-
diye yazdığı duygu dolu cümlesi vardı.Daha sonra kurşun kalemle yazdığı yerlerde ki duygularıyla karşılaştım.
Sorum şu :
Kafka,kursun kalemle gelen mektuplara ayrı bir sevinç mi hüzün mü (bu duygunun adı her neyse) duymakta ,
yanılıyor muyum?
Yoksa yazışmaları sayfalar sürdüğü icin karalamak yerine silgi kullanmak adına yaptığını mı düşünmüs (silmek eylemi duygu ve dusuncelerinden vazgecmek olabilir ) ya da Milena nın içinde bulunduğu maddi sıkıntılardan dolayı olduğunu düşünüp üzülmekte,
Veyahut benim bilmedigim ,kursun kalemle yazılan yazıların deger ölçütü daha fazla mı?
....................
Gerçekten aşırı beğendiğim bir kitap :) biriyle aramızda kitao muhabbeti başlasa ilk sorum zaten genelde 'uçurtma avcısını okudun mu?' oluyor. Gerçekten bence bu kitap da kesinlikle herkesin okuması gereken kitaplar arasında yerini çoktan aldı bile. Arkadaşlıklar, ihanetler, sadakatlik, yalanlar ve daha fazlasıyla gerçekten okunmaya değer bir kitap olmuş :)
