İnsanların daha iyisini sonsuz arzulaması ve bu nedenle kendileri için yaptıklarını düşündükleri şeylerle köleliklerinde master yapıyorlar farkına varmadan. Yaratılış ve sistem her zaman böyleydi.Zamanla kölelik o kadar gelişti ki,köleliği özgürlük diye tanımlayan insanlar büyük azimleri ile çalışıyorlar.Sorumluluk hissiyatı ile topluluğa,ülkeye,kültüre uysallaştırılıyoruz.İsmimizi bile kendimiz seçemiyoruz. Aileler çocuklarını nasıl mı büyütüyor hayvan sahiplenip ona isim takan daha sonra ona yemek içmek vermekle istediği zaman kucaklayan istediği zaman dışarıya atan bir sistem gibi. Özgürlük?! Çocukken bu anlamsızlık,bu kölelik rahatsız ederdi ama zamanla sanki kabul ettirilmeye zorlandık,sanki kabullendik.....Evet varoluşta geri dönüş yoktur. Ama ileride yenilenme ola bilir. Farkındalık,düşünce bizim diğer varlıklara göre en büyük farklılığımız. Ama nedense insanlar büyüdükçe sorgulamıyor,düşünmüyor sanki önceden belirlenmiş gibi yaşıyorlar. Gerçekten insanların bu dünyaya yaratmamalarına rağmen sahiplik yapması garip...