Saadete rast gelinir bir gün, diye tekrarladı; ansızın, tam ümitsizliğe düşüldüğü bir günde. O zaman ufuklar aralanır, sanki, "İşte o!" diyen bir sestir bu. O kimseye içinizi dökmek, her şeyinizi vermek, her şeyi feda etmek ihtiyacını duyarsınız! Karşılıklı uzun uzadıya konuşmazsanız, birbiri nizin içindekileri sezersiniz, birbirinizi rüyalarda görürsünüz. Nihayet, o kadar aranılmış olan bu hazine, şuracığa, karşınıza gelir, parıldar, kıvılcım saçar. Ama yine de tereddüt edilir, inanmaya cesaret edilmez, sanki karanlıktan birdenbire ışığa çıkmış gibi, insanın gözleri kamaşır.
Sayfa 154Kitabı okudu
Yedi kişiydiler. Hepsi mektebden ve mahalleden arkadaş, hemen hemen aynı muhitten aynı tesirleri, aynı mektebden aynı tahsil ve terbiyeyi almış, mazileri ve halleri müşterek, belki talihleri de müşterek, fikirleri ve zevkleri müşterek, tavırları, söz söyleyişleri, kıyafetleri müşterek, aynı fabrikanın muhtelif mamulâtı gibi, aralarında basit şekil ve esas farklarıyla yapılışları ve markaları müşterek, mekteblerde değil, hayat mektebinin çetin sıralarında yetişmiş, hakiki çilekeşler... Hepsi hararetli, müteheyyic, asabi, gürültücü, isyankar, hepsi cür'et sahibi, atılgan, coşkun, hepsi natûk (yahut geveze), akıllı (yahut ukala), cesur (yahut küstah), taşkın (yahut deli), hepsi, kendi muvazenesizliklerini hariçte de görmek isteyen ve nizâm-ı âleme tahammül edemeyen bu gençler, tramvay beklerken, âdeta kuduruyorlardı: birşey, birşey, birşey, harikulâde birşey istiyorlar. Bu tahammülfersa yyaşayışı değiştirmek. Neye mâlolursa olsun, günlerin yeknesaklığına biraz heyecan katmak. Üstlerine abanan korkunç bahttan silkinmek için elden gelen herşeyi yapmak, herşeyi; yapmak, yıkmak, şu otomobilleri durdurmak, şu tramvay tellerini koparmak, şu vagonları parçalamak, şu hükümet adamlarını vurmak, şu mütegallibenin başını ezmek, şu bir sürü mânâsız kanunları, itiyadları çiğnemek her şeyi kargaşalığa sürükleyerek anarşinin o taze can verici hercümerci içinde, ya sevine sevine boğulup gitmek yahut, cemiyetin, bu enkazı üstüne yepyeni, taptaze, mükemmel bir medeniyet kurmak. Bir nevi şiddetli mefkûrecilik, bir nevi "nihilizm", daha doğrusu bir nevi.. zırdelilik.
Sayfa 214Kitabı okudu
Ve hatırladı ki aşkın da böyle hıçkırık günleri vardır: Evvelâ sevişilir; iki taraf, tecessüslerinin en son şiddetiyle birbirlerini keşfetmeye çalışırlar. Yavaş yavaş bu merak azalır, yerini fena tereddütlere bırakır; bu, aşkın şüpheyle boğuştuğu devredir; o zaman kıskançlıklar baş gösterir, sitemler, imâlar, kinâyeler belirir, nihayet, müthiş gün, bir taraf kanıksar, kaçar, kendini aratır, öteki tarafa hıçkırık bırakır.
Sayfa 256Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Size derin bir keder geldiği zaman, onu seviniz. Nitekim herkes farkında olmadan kederi sever, ona hem koşar, hem de ondan kaçar. Bunu hassas adamlar daha çok bilirler, sanatkârların çoğu, hüngür hüngür ağlamakta, en uzun kahkahanın tadını duymuşlardır.
Sayfa 314Kitabı okudu
Büyük bir hadise. Mübalâğa etmeden söyleyeyim: Ölümden geliyorum.
Sayfa 305Kitabı okudu
Bugün seni aradım. Bulsaydım belki yaşardım.
Sayfa 291Kitabı okudu
