Uzun zaman önce o kurtuluş umutlarından vazgeçmiştim.
İçimde bir tane de olsa gerçek ilgi ateşini kim yakabilirdi?
Başarı beni sadece bir anlığına güçlendiriyordu, başka bir şey değildi, beni diğer tarafa çeken ağırlığın her zaman daha güçlüydü.
Reader Follow Recommendations
Mesela sindirim sistemimin iyi olması gibi içimde hala bir şeylerin çalışıyor olması beni şaşırtıyordu.
yüküm çok ağırdı, omurgam eğrilmişti.
Biz sadece bunu eğlenmek için yapıyorduk, bunun onu ne kadar incittiğinin farkında değildik, bizim ona, senin de bize yüklediğin o savaşın ötesini göremiyorduk ve öfkemizi ona boşalttığımız için mutluyduk.
Her zaman olduğu gibi, bana verdiklerinin keyfini çıkarabildim ama sadece utançla, bıkkınlıkla, zayıflıkla, suçlulukla. Bu yüzden sana bir dilenci gibi minnettar olabilirim, ancak bunu hak etmek için hiçbir şey yapmadım.
As onu ve ölsün, her şey bitmiş olur.
Senin aynı zamanda insanı gerçekten mutlu edebilen son derece müthiş, çok nadir sakin olan ve onaylayan bir gülümsemen var.
Kendi yeteneklerime olan inancımı kaybettim. Dengesiz, şüpheci biri oldum.
Çocuk hayatını senin merhametin sayende kurtarmıştı ya da öyle göründüğü için çocuk bu yaşımı senden gelen hak edilmemiş bir hediye olarak yaşardı.
Sakin bir şekilde anlaşamamak başka doğal bir sonuca yol açtı: KONUŞMA YETENEĞİMİ KAYBETTİM.
Yine de bir çocuk olarak bana söylediğin her söz benim için Tanrı’nın emri gibiydi, asla unutmadım onları; dünyayı, özellikle de seni yargılarken elimdeki en önemli araçlar olarak kalırdı ve bu noktada sen kesin bir yenilgiye uğradın.
Senin düşüncelerin doğruydu, diğerleri deli saçmasıydı, aşırıydı, anormaldi. Hatta kendine güvenin öyle büyüktü ki ancak bu kadar istikrarlı olabilirdin ve ancak bu kadar hatasız.
Kabinde bile kendimi zavallı biri olarak gördüm, üstelik sadece senin önünde değil, tüm dünyanın önünde çünkü benim gözümde sen her şeyin ölçütüydün.