Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim.
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var,
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle,
Yolu geldikçe anlıyorum ki, biz,
Bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu geldikçe anlıyorum ki, biz,
bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim
var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de
Sayfa 49 - MetisKitabı okudu
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var.
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Sayfa 49 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
" Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim"..
"Sohbetimiz çok sonraya kalmıştır artık, söylemeyedikleri, söyleyemediklerim çok sonraya kalmıştır."
Sayfa 111 - Okur KitaplığıKitabı okudu
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var,
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle,
Yolu geldikçe anlıyorum ki, biz,
Bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Söylediklerim kadar söyleyemediklerim de var. Söyleyemediklerim bir kuç olup çırpınıyor içimde.
Sayfa 155Kitabı okudu
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var,
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle,
Yolu geldikçe anlıyorum ki, biz,
Bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
O büyük ve muazzam zamanda unuttum.
Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
Bu yüzden eğik boynum.
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık,
İçimdeki serseri buzullar.
Dürtme içimdeki narı,
Üstümde beyaz gömlek var.
Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var. Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu geldikçe anlıyorum ki, biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.
Sessizdim. Gözlerime bakan bir kainat cümle görecekti sanki. Gözlerime vurmuştu sanki tüm söyleyemediklerim. Tek kelimesine ömür boyu susmaya razıydım. Tek bakışına ömür boyu göz kapaklarımı mühürlemeye razıydım.
Kimseye söyleyemediklerim uzun ve kara bir tren olup geçiyor o ağrının üzerinden. Zamanın azaldığını düşünmek , bana verilmiş ömrü ne kadar iyi yaşayabildiğimi sorgulatıyor bu günlerde. İyi ve güzel anlamının yanında boşa geçmiş, yanlış yaşanmış yıllarım karmakarışık duruyor. O dağınıklık beni telaşlandırıyor...
