"Üzü bəri baxan dağlar,
Mənim sizdə nəyim qaldı?"
Bəzi kitablar vardır oxumaq istəyib də hər dəfə bir səbəblə oxumağı ertələyərsiniz və bir gün tam da onu oxumaq zamanının gəldiyini düşünüb başlayarsınız oxumağa. "Söyüdlü arx" da mənim üçün o kitablardan idi... Nə yaxşı ki, indi oxudum... Elə gözəl idi ki. Bitməsini istəməyəcək qədər gözəl... Və əminəm ki, daha əvvəl oxumuş olsaydım, bu qədər dərin təsir etməyəcəkdi.
Məzmun? Təsirli bir eşq hekayəsi deyib susum...
Əsər o qədər gözəl yazılıb, təbiət təsvirləri, kənd həyatı möhtəşəm şəkildə təsvir olunub və elə rəngarəng obrazlar yaradıb ki yazıçı; İmi, Cimi, Nəriman əmi, Murad, Qulu, Qərənfil bacı və s. Bu obrazlar oxuduqca oxucunu gah güldürür, gah da içini sızıldadır. Bir də Nuriyyə var, təbii... Əsas qəhrəmanımız... (Ah Nuriyyə, sən necə güclü, necə dözümlü idin...)
Çox sevərək oxuduğum kitab oldu "Söyüdlü arx". Bəzi hissələri gülümsəyərək, bəzi hissələri qəlbimdə bir sızıltı və göz yaşlarımla oxudum... Nuriyyənin həyatından bəzi hissələr vardı, elə qəlbimə toxunurdu ki...
Kitabı mənimlə birlikdə oxuyub, oxuduqca da qarşılıqlı şəkildə fikirlərini mənimlə bölüşdüyü üçün 
Möcüzə yə təşəkkür edirəm. Bu kitabın mənim üçün yeri həmişə xüsusi olacaq...
Hələ də oxumamısınızsa, tövsiyə edirəm. Kitabla qalın...
Çoox Fədakar olmaqda bədbəxtlikdir!!!
DİQQƏT spoyler var!
Roman sevən biri deyiləm, amma bu kitab... 
Vəfa Hafiz ilə birlikdə oxuduğum kitab. Bu haqda söhbət edərkən, kitab seçimin Vəfanın seçiminə buraxdım, güvənirdim Vəfaya. Və elədə oldu, Vəfanın seçiminə əmin idim, çox möhtəşəm olan bu kitabı tövsiyyə etdi və birlikdə oxuduq. Vəfayla birlikdə oxuyurdum deyə bir başqa zövq verirdi kitab, məhz elə Vəfa ilə oxuduğuma görə bu kitabdan alıntı paylaşmadım, qısqandım çünki. Mənə elə gəlirdi ki, bu kitab ikimizə aiddir, buna görə paylaşım etməyə qısqanırdım:). Obraz olaraq Qulunu çox sevdim, aşiq oldum ona. Muradla Nuriyyəyə qaldıqda isə, məncə Nuriyyə çox fədakarlıq edirdi, Murad Səadətdən boşanıb Nuriyyə ilə evlənsəydilər daha xoşbəxt olacaqdılar, zatən indi fərqli insanlarla evli olub da, amma qəlbləri yenə bir birindədir. Nuriyyə Muradın uşağın bəhanə edirdi, amma uşaq sevgisiz ailədə böyüməkdənsə atasız böyüsə ondan yaxşı idi. Bəzən cütlüklər övladları üçün məcburi bir evin içində iki yad insan kimi yaşayırlar, amma boşansalar daha çox xoşbəxt olacaqlar, həmçinin uşaqlarda. Mənim üçün evlənməkdə, boşanmaqda xoşbəxtlikdir, çünki boşananda xoşbəxt olmadığın üçün boşanırsanki xoşbəxt olasan. Məncə Murad Nuriyyəyə bu haqda deyəndə, Nuriyyə öz sevgisini etiraf etsə idi, Murad çoxdan boşanıb Nuriyyə ilə evlənərdi və xoşbəxt olardılar. Sevgiləri nakam bitdiyi üçün isə müəllif İlyas bəyə qəzəbliyəm...
İlyas Əfəndiyevin qələminə heyran qalmamaq mümkün deyil. Əsər Nuriyyə adlı gənc qızın qarşısına gənc leytenantın çıxmağı, onu sevməyi, sonra onun xəbər vermədən getməsi ilə başlayır. Sonra həyat deyilən şey illər sonra iki gənc insanı qarşılaşdırır. Tək fərq artıq biri bambaşqa həyat yaşayır. Burada qadın sevgisi, qadın mərdliyi və qadın qüruruna çox incə yanaşmışdır. Romanda təkcə məhəbbət motivləri yoxdur. Həmçinin Quzey və Güney Qışlaq timsalında "qonşun ac ikən sən tox yatma" məsəlini xatırladır.
Bunlardan başqa mənə ən çox təsir edən Səadət obrazı oldu. Qısqanclığı bir qadının ürəyindən, həyatından böyük sevgisinə şahidlik etdirir. Sevgi o qədər böyük olur ki, insan özünü, ətrafını unudur. Romanda haqq verilməsə də böyük, dərin sevgi yaşayanlar anlayıb, onun yaşadığı hissi bilib "kaş məndə onun kimi bu xəstəliyimin öhdəsindən gələrdim" dedizdirir.
Söyüdlü Arx 
İlyas Efendiyev
·
Puan vermedi
Biz beşikdə ana laylası ilə uyumuşuq.Bəlkə buna görə də,heç bir qüvvə bizim qəlbimizə musiqi qədər hakim ola bilmirdi.Heç bir qüvvə bizdə bu qədər peşman mərhəmət hissləri oyatmırdı. İlyas Efendiyev Söyüdlü Arx
Daha bir çox axıcı kitab. O qədər gözəl yazılıb ki, həm o dövrün həyat tərzini, həm də obrazları aydın şəkildə təsəvvür etmək mümkündür. Kitabın üz qabığıyla əsərin heç bir əlaqəsi yoxdur.
Nuriyyənin azad ruhlu, oxumuş və öz ayağı üstündə duran personaj kimi təqdim edilməsi o dövr üçün inanılmaz bir şey idi. Əsərin əvvəlindən sonunadək ona heç bir mənfi fikirdə olmadım. Çünki onun hissləri yalnız qəlbində idi, dilinə gətirmirdi. Muradın həyat yoldaşı Səadətlə Nuriyyənin dialoqu əsərin zirvə nöqtəsi idi. Həm də bu onun necə yetkin, nəcib bir insan olduğuna işarə idi. O hissəni oxuyanda dedim ki, bu necə bir kamillikdir axı. Kim belə ürəyə sahib ola bilər? Onun belə cəsur addımı məni bu obraza daha da aşiq etdi.
Murad da cəsarətli idi. Amma atdığı bəzi addımları ilə onu Nuriyyəyə heç yaraşdırmırdım.
Ciddi söhbətlərdən savayı gülməli dialoqlar da var idi. Hələ Nurəddinin həyat yoldaşı ilə söhbətləri hər dəfə mənə əsl Azərbaycan ailəsini xatırladırdı.
Sonluqda Nuriyyəyə daha başqa həyat arzulayırdım. Bir tək yaxşı olan şey onun çoxdankı arzusunq çatması idi. Amma şəxsi həyatı ilə bağlı fərqli şeylər düşünürdüm. Əsl xoşbəxt olmağa layiq bir obraz idi.
Söyüdlü Arx
İlyas Efendiyev
