"Atacağımız her adım için bu kadar çok düşünmek hayatı bu kadar zorlaştırmıyor mu peki? diye sorduğında içini çekerek büyük bir söz eder gibi değil, usulca yarasını sarar gibi, "Hayat kolay olduğunda bile zordur çocuğum." demişti.
Ger derse ki Fuzûlî güzellerde vefâ var
İnanma ki şâ’ir sözü elbet yalandır
(Fuzuli güzellerde vefa var derse sakın aldanmayın, şairin söylediği söz elbet yalandır.)
Şair ne bir hakikat habercisi, ne bir belâgatli insan, ne de bir vâzı-ı kaanundur. Şairin lisanı "nesir" gibi anlaşılmak için değil, fakat duyulmak üzere vücut bulmuş, mûsikî ile söz arasında, sözden ziyade mûsikîye yakın, mutavassıt bir lisandır.
-Hasan, tam sevicektim seni, tuttun sen beni sevdin! Bu aşkı da koy rafa!
diyor ve hızla çıkıp gidiyor Agora'dan. Bir yerde duyduğu bir söz olmalı bu. Belki de bir Özdemir Asaf şiiri. Belki başka bir şairin. Onun beyninin üretebileceği bir söz dizini değil bu. Böyle bir huyu var. Öğrendiği cümleleri, sanki o an aklına gelmiş gibi, uygun durumlarda kullanıyor. Kendine ait olsun olmasın, bu söz bize koyuyor tabii, yepyeni
bir şişe açtırıyoruz Hasan'la.