Hiç unutmam, on altı yaşındaydım, bir gece mahallede
yangın çıktı, bu müezzin korkmayayım diye beni evine
götürdü, yangının alevlerine bakarak çubuğunu yaktı; ben
ağlayacak gibiydim: “Acaba yangın bizim evi yakar mı?”
diyordum. Adamcağız, en şefkatli bakışıyla bana dedi ki: “A
kızım, a yavrum, yangınlar yalnız tahtaları yakar. Biz tahta
mıyız ya? Biz insanız, maneviyatımız var, yangından ne
pervamız olacak ki? İki rekât namazı nerede olsa kılarız,
secde-i rahmana kapanırız.” Bana bu sözler ne büyük ideal
verdi. Tasavvur edemezsiniz.
Sayfa 137Kitabı okuyor
"Çocuklar kolay inanan varlıklardır. Bu mesajlara anında inanırlar. Kendileri konusunda bilgi sahibi olabilecekleri başka hiçbir kaynak olmadığından, özellikle başlangıçta, tümüyle aile içinde duydukları sözlere dayanırlar. Böylece çocuk çevrede duydukları sözler yoluyla kendisiyle ilişkili bir resim, bir imaj oluşturmaya başlar. Bir yaşına geldiğinde benlik bilincinin temeli oluşmuştur. Dört, beş yaşına geldiğinde ise, kendisi hakkında o denli tutarlı ve güçlü bir kanı -iyi ya da kötü- geliştirmiştir ki, bu, ömür boyu sürer. Bu kanıyı değiştirmek artık zordur. İşte kişinin kendisi hakkındaki bu yargıya, benlik bilinci adı verilir. Benlik bilinci, sürekli farkında olunan bir yargı değildir; genellikle bilinçaltında bulunur ve etkisini algılama, düşünme ve davranışlarda gösterir."
Suç ve Ceza 'da geçen güzel sözler
Seyyid Kutub şöyle diyor: "Herhangi bir davetçinin hareketleri sözlerini doğrulamıyorsa, söyledikleri kulakların eşiğinde kalacak, kalplere etki etmeyecektir. İstediği kadar parlak sözler söylesin, ifadeleri son derece güzel olsun. İnançla ve içtenlikle söylenen, pratik uygulama ile desteklenen sıradan bir söz daha verimlidir. Başkalarını harekete geçirebilecek güçtedir. "
Medeniyet ise kadınları yuvalarından çıkarıp, perdelerini yırtıp beşeri de baştan çıkarmıştır. Hâlbuki aile hayatî, kasım- erkek mabeyninde mütekabil hürmet ve muhabbetle devam eder. Hâlbuki açık saçıklık, samimi hürmet ve muhabbeti izale edip ailevî hayatî zehirlemiştir.
Sayfa 445Kitabı okuyor
Ruhsuz insanlar halkin ne zihnine ne de gönlüne hitap eder, sadece miadı dolmuş sözler sarf eder.
