"Birinin arkasından bile konuşulmayacak sözleri para mukabili yüzüme söyleyenleri ürkerek dinlemişliğim vardır. İnsanların en çıplak hallerinde bile nasıl ustalıkla sahtekâr olabildiklerini gördüm. Karanlığı örttüm üstüme her gece. Aleti kalkmadığı için öfkelenen müşterilerce öldürülen civan kızların sözsüz ağıtıyla sarhoşum. İnşallah... Bir kadın yaşadığı hayattan daha güzel rüyalar görmüyorsa o ölüdür. Ben ölü bile değildim. Aynada saçlarımı ören annemi göremediğim için ömrümün kerhanesine düşmüştüm. Ölmek bir varlık olduğumu hatırlamama yardım eder miydi? Ani ölümle ölmek isterim. Saçlarımı tarayan anneme gömülmek isterim."
Kitaba bilmədim 8 ya 9 bal verim, əsl 8.5 lik idi) (son vaxtlar da kitabların hamısına 10 bal verməmək üçün çalışıram bal aralığımı daha aşağı çəkəm) 
Aziza Gasimova ablama da burdan teşekkürler #dosthesabınaoxuyuruq
Qəribə haldı ki ardıcıl olaraq, "kəpənək" effektini, başqa sözlə, etdiyimiz hər bir dəyişikliyin, hərəkətin dünyada hansı
Gecenin hakîkatini gören uyumak istemez.
Sen, madem ki aşkın acılarına dayanamıyorsun, git uyu!
Madem ki aşkın yok, aşık değilsin, sana uyumak yaraşır; git bol bol uyu. O'nun aşkı ve gamı bizim nasibimizdir.
Sustum, dudaklarımı kapadım. Ama bu gece, ben sözsüz, sessiz, sadasız konuşuyorum.
Gündüz kazanç ve kar zamanıdır. Fakat gece sevdasının bambaşka bir zevki vardır.
Henüz hiçbir şey bilmeyen, henüz her şeyi üstü kapalı sezen ve yeni başlayan delikanlılar, onlar kendilerini üzüntüye kaptırmazlar pek. Geceyle dolu, geceyle dolup taşan sokaklarda yürüyüp giderler, bir amaçtan yoksun, sözsüz, zamansız.
İnsan zayıf, güçsüz, izansız yaratılmışsa buna yaslanıp yaşamak mı gerek? Ağaçların altından sözsüz geçmek, üstüne akan çam reçinelerinin akıttığını toplayamamak, gece öten kuşa derdini, yavaşça suya giren ördeğe suyu soramamak ne zor. Bir kâinat aptalı geliyor mu diyor şu iri taş, çam bana mı silkelendi? Yabani naneler otların arasında ısınmış kokusunu yayarken arı ile sözü koyultmuş. Bütün tabiat dağ taş kurt kuş arkamdan mı konuşuyor, “Konuşun,” mu diyor hem de “Konuşun, nasılsa anlamaz, duymaz, rahatça söyleyin, istese de paylaşamaz.” Koca ceviz ağacına çıtırtı der, göle durgun, ineğe munis, koyunun yanında durup bir poz aklını beğenir, azcık puhu kuşuna şaşar, onu da sabah namazından sonra geri yatıp uyuyunca unutur. Ya dünya işte böyle, burası esiyor, orası da mı öyle? Benden memnun musun, söyle.
Sayfa 31Kitabı okudu
Sen uyurken gizlice yazı yazdığın kağıdı kaçırdım masandan.
Alakasız kelimelere tutuldum, harfleri yazışına aşık oldum teker teker.
Mürekkebini akıttığın kaleme aşık oldum sonra sırf senin eline dokundu diye.
Kağıdı kokladım belki sinmiştir kokun diye.
Sözsüz şarkılara söz ekledim senin gözlerinden sonra.
Hep senin gibi düşünmek istedim hayatı,
Sonra kendimi kaybettim sende göremeyince.
Küçüklük fotoğrafındaki renklere aşık oldum ben.
Gülüşündeki saflığı hissettim her gece.
Zamanı durdurup seni izleyemezmişim evet ama,
Her gözümü karanlığa çevirdiğimde seni bulabilirmişim.
Seni dinledim sonra başkalarının dudaklarından.
Güldü dediler, şunu bunu söyledi dediler, bazense hiç bir şey demediler.
Seni o dudaklar anlattı bana.
Benim dudaklarıma ise sadece susmak yakıştı.
Soran herkese o benim dedim haberin bile olmadı.
İyisi mi ben galiba kafayı yedim iyice.
