"Güneş Ülkesi'nde kimse köle olmayacaktır. Kimse kimsenin uşaklığını yapmayacaktır. Herkes çalışacak, kazanacak ve harcayacaktır. Yaşam bu kadar basittir. Dört aç insanın taşıdığı tahtırevanlarda kimse dolaşmayacaktır."
(Spartacüs)
Kitabı okumadan önce aklınızda ne kadar Spartacus öğesi varsa çıkarmanızı tavsiye edeceğim çünkü kitap sizi tamamen kendi etkisi altına almaya çalışan cümlelerden oluşuyor. Klasik bir roman ama detaylara önem veriyorsanız geçtiği zaman hakkında değerlendirme yapmanız mümkün.
Ben HARBİYELİ...
Adım lazım değil; Harbiyeli Ahmet olur, Harbiyeli Mehmet olur, Harbiyeli Mustafa Kemal olur...
Ben HARBİYELİ...
Ben bir SUÇLUYUM...
Neden mi?
Allah şahit ki kimseye zulmetmedim; zalimlerden olmadım. Kimsenin diline, dinine, ırkına, namusuna, soyuna sopuna dil uzatmadım, el uzatmadım.
Ayırmadım; sağcıyı solcuyu ateisti dinciyi
Spartacus ölecektir istediği gibi ama kendisi gibi köle olan ve onun özgürlüğüyle birlikte kendi özgürlüklerini de öldüren paralı askerlerin kılıçları altında.