Herkese merhaba!
---Spoiler içermez!--- :)
Kitapların, kitapların barındırdıkları öykülerin karakterleri olduklarına inanmışımdır her zaman. Kimileri onurlu, kimileri özgüvenli olurlar. "Toprak Ana" kitabında da çok onurlu bir öykü okudum.
Kitap, savaşın bütün kötü yanlarını bize anlatıyor. Açlık, sefalet, çaresizlik...
Savaşın bütün acımasızlığını, sadece 143 sayfa üzerinden bize o kadar etkili bir şekilde anlatmış ki Aytmatov okuması 2-3 saat, ya da 1-2 gün sürecek ancak belleğinizde uzun yıllar silinmeyecek bir eser.
Kitabı neden sevdim?
Kitap çok güzel bir hikaye barındırıyor. Sevinç, hüzün, çaresizlik, acıma, acı... gibi duyguları çok yalın bir anlatımla sunuyor bizlere. Kitabın çoğu noktasında boğazım düğümlendi ve bazı yerlerde kitabı kapatıp okumaya ara verdim. Çok yoğun duygular hissettirdi bana. Dili de çok akıcı ve hikaye gerçekten sizi içine çekiyor.
Tolgonay Ana, şöyle bir soru soruyor;
"- İnsanlar savaşmadan yaşayamaz mı?" Sahi, savaşlar olmasaydı dünya çok güzel bir yer olmaz mıydı?
Romain Gary (Emile Ajar) 395.jpg)
Onca Yoksulluk Varken395.jpg){kind=small}
