çünkü gelişmenin her evresinde her insan bütün evreni yeniden ele alıp onu kendi iç dünyasına uydurur, oysa her düşünür ya da her düşünce evreni yeni baştan döller.
dünya ne ki sevgilim,
benim sana yaptığım kubbe yanında?
düşsün, olsun, bırak,
içinde yıldızlar patlıyor.
kolaydır inanmak kadar inanmamak da.
ister sal kendini dünyaya, ister kal yanımda.
her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni
yoluna baş koymak diyoruz
biz barbarlar buna.
Birhan Keskin🌝
sanki ölerek dünyasal kişiliğinden soyunmuş, bir insan olarak anısı solarken, gittikçe daha çok önem kazanan yazılarına paralel olarak kendisinin önemi de artmaya başlamıştı.