Faulkner'ın düzyazısı, romanlarındaki olayların niteliğine göre değişir. Bu kitabın Lena Grove'u anlatan ilk ve son kısımlarında sözdizimi durgun, dingindir. Cümleler büyük dalgalar ile yuvarlanır birbiri ardından. Joe Christmas'ın yoğun, gergin yaşantıları anlatılırken cümlelerin ritmi de hızlanır, sinirli imgeler sıklaşır. Normal mantıktan uzaklaşılır. Aynı şekilde, Joe'nun çocukluğunu anlatan bölümlerde cümleler çocuk mantığına göre biçimlenir. Hightower'ın kafasındaki karışıklığı belirtmek için üslup dağınıklaşır, mantık gevşer. Dini fanatik Doc Hines'ın konuşmaları ve düşünceleri, deliliğini yansıtacak ölçüde stakato bir biçime girer. Yani Faulkner'da üslup, sözdizimi, birçok romancıda olduğu gibi gerçekliği anlatmak için değil, dolaysız şekilde göstermek için kullanılmış bir araçtır. Öyle ki, sonunda anlatım tarzı, anlatılan şeyin kendi olur.