#StefanZweig
İlke olarak, bu tür özgün, görkemli oyunların kendi matadorlarını yarattığını her zaman fark etmiştim ama dünyası siyahla beyaz arasında tamamıyla tek yönlü , dar bir gidiş gelişe indirgenmiş, yaşamlarının zaferlerini sadece otuz iki satranç taşının ileri geri, oradan buraya hareketinde arayan, oyunun açılışını piyon yerine atla yapan, ki bu büyük bir kahramanlıktır, ölümsüzlüğünün küçücük bir dönüm noktası bir satranç kitabının içine gizlenmiş, aklının tüm gücünü, çıldırmadan, sürekli olarak tahta şahı satranç tahtasının köşesine sıkıştırmak için kullanan böyle akıllı ve akli olarak aktif bir insanın yaşamını anlamak ne kadar zor ve hatta imkânsızdır.
Sayfa 23 - PanamaKitabı okudu
#StefanZweig
Hayatı boyunca yazdığı binlerce sayfa içinde, daha sonra utanacağı, pişman olacağı tek bir cümle bile yoktur. Eğer olsaydı bunu da toplum önünde açık yüreklilikle itiraf edebilecek cesarete sahipti.
Bu noktada Avrupa'nın vicdanı sayılan STEFAN ZWEIG'ın sözleri aklıma geliyor. ZWEIG, yazar HERMAN BAHR'a yazdığı 9 Eylül 1917 tarihli mektubunda, BAHR'ın daha önce yanlış düşüncelere ve iktidara kapılarak yazdığı hatalı yazılardan sessizce sıyrılma isteğine karşı şu içten ve cüretli satırları yazıyor:
"Nihayet benim ve en iyi dostlarınızın bulunmanızı beklediği yerdesiniz. Açık açık söylüyorum sevgili Herman Bahr, o sıralar siz beni hayal kırıklığına uğratmıştınız... Şimdi göreviniz, düşüncelerini hep dosdoğru açıklamış biri olarak kendi kendinizle hesaplaşmak, o günlerde yazmış olduğunuz her şeyi yırtıp atmaktır. Ve bunu kamuoyu önünde yapmak zorundasınız... Şimdi ilk adımı siz atın, diğerlerine örnek olun, yazdıklarınızı geri alın, yazdıklarınızı yok edin ve ötekilerden de sizin gibi davranmalarını talep edin. Ancak herkesin önünde pişmanlık duyup günah çıkardığınız zaman kutsal göreve yararlı olacaksınız... Bir anlık coşkuyla kendinizi Nasyonalist düşünenler arasında bulmuş olmanız utanılacak birşey değil. Şimdi o günkü coşkum budalaca ve tehlikeliydi demekten utanmayın... Ben bir an bile tereddüt etmezdim, ama tabi bu sefer suçlu hissetmiyorum kendimi. Yazdığım hiçbir satırı inkâr etmem gerekmiyor... İnsanın başkalarından hesap sormasının her zaman pek yararı olmaz ama kendinden hesap sorması her zaman yararlıdır."
(Gözüyle Kartal Avlayan Yazar, Zülfü Livaneli, sf. 37.)
Sayfa 37Kitabı okudu
#StefanZweig
İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız...
Doğa hastalanmıştı, o da hayal kırıklığının sessiz deliliği içindeydi, pencereden dışarı bakarken hissettiklerim doğanın bir yansıması gibiydi.
#stefanzweig
Tuhaf Dergi, No: 6, Stefan Zweig. Yarın çıkıyor... #StefanZweig #TuhafDergi