Örneğin trende veya park alanlarında oturan insanlar, eğer birbirini tanımıyorlarsa iletişim kurmaları oldukça zor oluyordu. Bunu başardıkları anda ise hemen gereklilikler üzerine tartışmaya başlıyorlardı: Önce insan yaşamını mı, yoksa doğayı mı kurtarmalı, mümkün olduğu kadar çok insana mı, yoksa en iyilerine mi yardım etmeli, ağaç ve hayvan türlerini korumaya mı öncelik verilmeli, yoksa iş yerlerini ve meslekleri mi?
"Hermes bir tehlike oluşturmuyor. Çarpma ve bölmeden haberi yok, çoğaltmaktan anlamaz, medya hakkında hiçbir şey bilmiyor. Lemnik mantık şöyle der: Böl ve yönet, sonra yeniden çarp ve herkesi kendin için çalıştır! Bunu bazı insanların bile anlamasına rağmen, tanrıların kafası kesinlikle bu işe basmıyor. Hele Hermes'in kafası, hiç! Aslında bütün mesele ne, biliyor musun? Hâlâ bir işe yarayıp yaramayacağı. Onu ölüler dünyasına göndermeyi düşünüyorum, edindiğim bilgiye göre orada personel sıkıntısı yaşanıyormuş."
"Biliyorsun ki, yeni şov yıldızlarına ihtiyacın var" diye yeniden söze başladı Helle. "Kitlelere hâlâ bir şansları olduğu duygusunu vermen gerek..."
İnsanları sevmek mutsuz olmanın ta kendisi, diyordu Bedaius, çünkü düş kırıklığına yol açıyordu.
Olsa olsa ortak bir orduda - ve dinde. Homojenliğin iyi olduğu fikri bir kez kabul gördü mü, farklılığın verdiği sevinç yok olur - sevinçlerin en güzeli yani.
Tiranlar zayıf fanatiklerden çekinirlerdi, rahat şişmanlardan değil.
Kesinlikle..
Bazı insanlar -genellikle kitap okurlarıydı bunlar- ise onun hakkında konuşmaya ve ondan bir şeyler beklemeye başladılar, fakat tümünün de farklı farklı beklentileri vardı, çünkü kitap okurları kadar farklılık gösteren başka bir insan grubu yoktur.
Bir at ile bir domuzun toplamı kaç eder?" diye sordu Hermes.
"İki tane memeli hayvan."
"Hiçbir şey ifade etmiyor! İki memeli de ne demek? Bu pekâla bir süvari de olabilir."
"Madem her şey bu kadar kusursuz, o halde doğu ve batı arasındaki bu tezat neden?"
"Bu konu çoktan kapandı! Aslında bambaşka bir amaç için yaratmıştım onu, fakat artık kimseyi tahrik etmeyen bir pornoya dönüştü. Bunun hakkında bir şey öğrenmen gerekmiyor."
Modern dünyada..
Başarı kazanmanın yolu başarmaktan değil, başarısızlığın elektronik veya mekanik yollarla hızlı ve kitlesel olarak yayılmasından geçiyordu.