Olmaktan hep en çok korktuğum şeydim şu an . Yalnızdım.
Sona bakmak gerek !!
Olayların anlık seyri bizi aldatmamalı şu anda sıkıntı ve musibet içinde olmamız bizi aldatmamalı..
“İyi son Allah’a karşı gelmekten sakınanların olacaktır..”
Tutunamıyorum
Hâlâ bir şeylere tutunmaya çalışıyorum, bir gülüşe,minik bir yüreğe, içtiğim bir dal sigaraya, doğduğum yere, geçmişime, geleceğime.. ama olmuyor hep eksik bir şeyler. Yıllardır içimde nedenini bilmediğim bir kaos ve karanlıkla boğuşuyorum. Çok zor yüzünde mutluluk maskesiyle nefes almak. An geliyor doğan Güneş ısıtmıyor, Dünya bir gül gibi soluyor gözümde. Kendimle yalnız kalmak istemiyorum. İnsanlardan kaçıyorum fakat onlar olmadan da delirecek gibi hissediyorum. Herkese, her şeye kırgınım. Şu hayatta en kötü şey gönül kırgınlığı ile yaşamakmış.
Yaşamak zorunda olmakmış.
Yoruldum artık. Ruhum ölü ve bedenim hayata tutunamıyor... Sevemiyorum hayatı. Zaten sevmeden de yaşamayı öğrendim bu hayatı..
...
“Bizi kırdılar”
“yüreğim
yaralı kuşum
topla ve aç kanatlarını”
2 Temmuz 1993’te Sivas’ta Pir Sultan Abdal’ı anma törenlerinde sekiz saat süren taciz, kuşatma, nihayetinde kundaklama ve dumanla boğulma sonucunda 33 aydın ve sanatçının katledilmesinin üzerinden 31 yıl geçti. 31 yıl, belgelemek için uzun bir süre.
Aleviler olarak sözlü
Şimdi şu ân ayağa kalkıp, tüm pişmanım dediklerini "Tecrübelerim, deneyimlerim..." diye kucaklayarak, ayağa kalk ve yoluna devam et.
Her kitap yaşamış olabileceğin başka bir hayatı yaşama şansı sunar sana. Farklı seçimler yapmış olsan, şu an nasıl bir hayatın olacağını görürsün... pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?
