Reklamcılar 1920'lerden bu yana kendi aralarındaki konuşmalarda mesleklerinin insanlara kendilerini yetersiz hissettirip sonra da ürünlerini kendi yarattıkları bu yetersizlik hissinin çözümü diye sunmak olduğunu itiraf ediyorlar. Reklamlar dost gibi görünen düşmanların şahikası - sürekli şöyle diyorlar: Bak canım, ben senin harika
Sayfa 126Kitabı okudu
Dostoyevski'nin Anna Karenina incelemesi!
Başlangıçta çok beğendim; başımı kaldıramıyordum; ayrıntılarına kadar bayağı hoşlanmıştım; ancak bütününde ilgim azaldı. Bunu bir yerlerde okumuşum gibi gelmişti bana, evet, hâlâ belleklerde tazeliğini koruyan, Kont Tolstoy'un Çocukluk ve Delikanlılık, Savaş ve Barış adlı yapıtlarında da aynı hava vardı. Konusu farklı olmakla birlikte Rus
Sayfa 701 - 702, 703, 704, 705, 706, 707, 708, 709, 710, 711, 712 Yapı Kredi Yayınları
"İyiyim." dedi,
"Sorun ne? Şarkıyla bir hatran mı var?" diye sordu Bulut merakla.
"Abim her gece bu şarkıyı dinlerdi..." diye mırıldandı. Bulut ve ben aynı anda Uraz'a baktık.
"Dinlerdi?" diye tekrar ettim son kelimesini.
"Trafik kazası gecirip komaya girmeden önce."
Uraz'ın kurduğu cümleyi sadece Bulut ve ben duymuştuk. Bir de ekran başında bizi izleyen milyonlarca insan... Zar zor yutkunduğum sırada ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemiyordum. Uraz tam burada, tam şu an, tam bu şarkıyı dinlerken açılmak istemişti.
"Şu an.." dedim ne diyeceğimi bilemeyerek,
"Abin şu an komada mı?"
"Abim uzun süredir komada." dedi Uraz. Sesindeki güce inanması güçtü.
"Peki annen ve baban onun yanında mı?" diye sordu Bulut.
"Onun yanında ben varım." dedi Uraz,
"Buraya onun için geldim. Hala onun yanındayım, beni orada hissettiğine eminim."
Kürk Mantolu Madonna
Hafsa kabanının iplerini bağlayıp turuncu şapkasını kumral saçlarının üzerine geçirdi. Ders kitaplarını da eline alarak sınıfından çıktı. Yine onun açısından çok keyifli olan bir dersten çıkmıştı. Edebiyat okumaya bayılıyordu.
Kampüsünün olduğu binadan çıkıp çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Dışarıda en sevdiği hava olan sonbahar vardı.
Alparslan'ın yenik Roma imparatoruna ilginç bir sorusu olacaktır:
“Eğer siz galip gelip beni esir alsaydınız nasıl bir muamele gösterecektiniz?”
Romen Diyojen kısa ve net bir şekilde kötü muamelede bulunacağını, kamçılatacağını, hatta öldürteceğini ifade eder. Ardından Sultan
Alparslan'ın ikinci sorusu gelir.
“Peki benim size şu an nasıl muamele edeceğimi düşünüyorsunuz?”
Romen Diyojen, “Muhtemelen öldüreceksiniz ya da İslam ülkelerine gönderip teşhir ettireceksiniz, zayıf bir ihtimal ile de iyi davranıp serbest bırakacaksınız,” cevabını verir.
Sultan Alparslan, Romen Diyojen'in tahtını kendi tahtının yanına getirtecek, tacını ona iade edecek, ona bir misafir gibi davranacaktır. Roma imparatoru ile bir barış anlaşması imzalanacak, Selçuklu askerlerinin nezaretinde kendi ülke topraklarına kadar uğurlanacaktır.
Bir sabah Kellynch Hall'da gazeteyi bırakırken Bay Shepherd, "Şunu belirtmek isterim ki Sör Walter," dedi, "şu anki durum bizim lehimize. Bu barış, bütün zengin deniz subaylarımızı karaya çıkaracak. Hepsi bir yuva isteyecek. Kiracı seçimi için daha iyi bir zaman olamaz, Sör Walter, son derece sorumlu kiracılar. Savaş sırasında
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında durmaktaymış ve Karanfil Kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek bir çift sözü varmış.
Ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. Şimdi bu Karanfil Kız babasını fazla görememekten şikâyetçiymiş. Çünkü adamcağız haftanın her günü, hatta bazen haftasonları bile geç saatlere kadar çalışır,
Yüce Dosta
ayrılış günü yüklemediler bir şey
alaca tüylü develere
en son o ayrıldı
haykırdım tutamadım kendimi
uzaklara gitme diye
ey benim iki gözüm, canım
kesib’e mutlaka uğra
yönel lâ’lâ tepesine doğru
Değil Mi?
-
Ulu Tanrım, akıl ermez sırrına,
Bin bir ismi hakta pinhan edersin.
İçirirsin sabrın peymanesini,
Hikmetini sonra ayân edersin.
Gizlenirsin bir nüvenin içinde,
Eudaimonia vs Pleasure
Çok net bir örneğini yaşadım bu aralar. Sıkıldım, çabaladım, saatlerimi harcadım ve evet, keyifliyim. Hem de çok fazla. Anlık zevklerin verdiği zevkten çok daha fazlasını hissediyorum şu an. Hak ettim çünkü. Bir anda ulaşmadım bu noktaya, bir amacım vardı. Hayat da böyle gelip geçiyor işte. Anlık zevkler hoşuma gidiyor olabilir ama sonrasında pişmanlık, kendine olan saygının azalması, gerçek hayattan uzaklaşma olduktan sonra sikmişim o aldığım zevki. Bundan sonraki süreçte de, bu bir aylık süreçte amaçlarıma uygun hareket etmeliyim. Bunun sonuçlarının beni oldukça tatmin edeceğini adım gibi biliyorum. Ya anlık zevklere kaptırırsam kendimi, o zaman da ne olacağını adım gibi biliyorum. İnanılmaz bir öz saygı azalması, kendini sabote etme etc. Gerek var mı buna, gerçekten yok. Bir yandan kendini geliştirirken, karakterini ortaya çıkarırken diğer yandan neden kendini bile isteye aşağı çekiyorsun? Bunu anlamak o kadar da zor değil aslında. Kendimce sebeplerim var. Sen ALPEREN değilsin ki anlayasın.
-Sen de ALPEREN gibi davran o zaman sikik. Düşürme kendini bu kadar.
-Haklısın, kusura bakma. Düzeltmem lazım bazı şeyleri, farkındayım. Bana da zaman ver lütfen, nereden nereye geldiğimi sadece sen biliyorsun.
-Biliyorum tabii aptal, o yüzden uyarıyorum ya seni, o hallerine tekrar düşme diye. Parka gidip bira içip intihar etme planlarını ne ara unuttun?
-Ne unutması amk, keşke unutabilsem derdim ama istemiyorum unutmak. Unutmak beni bu hale sokuyor zaten. Unutmayacağım o bok gibi günleri, o karanlık günleri. O günler bana yol gösteriyor. Teşekkürler depresyon.
