Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
Ne okudum nasıl okudum bilmiyorum. Duygularımı nasıl anlatabilirim onu da bilmiyorum. Bir yerden değil çok yerden vurdu beni. Derin bir bilgiye sahip olmadığım dolayısıyla ruhumu ezmeyen gerçekleri öğrenmeme ve bir kere daha insanlıktan utanmama sebep olan kitap. Bir Huzursuzluk kadar ezici. Kesinlikle okumalısın diye verilen önerileri şu an anlıyorum. Ve ben de ekliyorum “KESİNLİKLE OKUMALISINIZ.”
80 syf.
·
Puan vermedi
Olağanüstü bir aydınlanma…
İnsan olarak hepimizin kendimizle ilgili iki merakı vardır. Kendimizi nasıl keşfedeceğimiz ve insanların bizi nasıl gördüğü.
Kendimizle işimiz çoktur bizim, ilk iş tanımaya çalışırız. Neleri severiz bize katkısı olan alışkanlıklarımız sevdiğimiz şeyler yani bizi biz yapan şeyler nelerdir. Ne yapıyoruz,
348 syf.
10/10 puan verdi
Uzun zaman sonra ilk kez bir kitaba tam puan vermeden içimin rahat etmeyeceği hissini tattım. Her şeyi bir kenara bırakarak. Tamam, kitabı teknik olarak değerlendirmek mümkündü, kimi fikirlerine karşı durmak da mümkündü. Hatta bazı fikirleri benim de kabul edebileceğim türden değildi. Kimimiz dine bakışını sevmedik Zorba'nın, kimimiz ise kadınlara
"İnsan ızdırabın içinde zarifleşir"
*Bu notlar, eser ile ilgili kapsamlı ipuçları içermektedir.Hevesim kaçmasın diyenlere duyurulur.
Bir sahne açılıyor önünüze ilk satırlarda. Psikiyatr zümresi hocaları ile birlikte odadadır ve gelecek olan şizofreni hastasını beklemektedir. Hasta nihayet gelir ve gelir gelmez, asistanların her birini dikkatle inceler, gözlerinin içine bakar ve
Her hikaye başladığı yerde bitiyor sanırım. Yola çıkış hikayemiz ne kadar heyecanlandırıyorsa bizleri bazen sona yaklaştığımızı bilmek acıda olsa bize tebessüm ettiriyor.. Yazarımız kelimeleri ilmek ilmek küçük naif dokunuşlarla uc uca eklemiş ki kitaba ne zaman başladım ne zaman bitti bilmiyorum. Kaleminizin daha da kuvvetlenmesi ve bu yolda huzurla yürümeniz dileğiyle.
Bu alıntının bende ki yeri ayrıdır. Gökyüzüne bakabilen şanslı insanlar iyi ki var.
“Bir yerde okumuştum. Mesela şu an bize ışığını veren yıldız, belki de milyonlarca yıl önce sönmüş olabilirmiş. Ama dünya ile arasındaki mesafe sayesinde ışığı buraya yeni geliyormuş.” Başımı kaldırıp ona baktım.
“Beni oradaki herhangi bir yıldız gibi düşün. Ben gitsem bile yani öl…” Bir an duraksayıp tekrar devam ettim. “Ben ölsem bile benim ışığım, seni hep aydınlatacak Asaf!”
“O zaman beni orada bekle olur mu? Yıldızların ardındaki dünyada buluşalım seninle… Söz ver.”
“Bekleyeceğim Asaf, söz…”
Gabo'ya Selam, sana kitap:)
Güney Amerika'nın güneşi, Marquez'i okumaktan her zaman büyük bir keyif alırım. Ama şu hikayeler resmen heyecanımı artırdı. Şu an hala kalbim çarparken yazmak istedim.
Marquez'in dili üzerine söylenecek binlerce şey söylendi elbet ama insanı bu kadar uçuran, büyüleyen bir yazar zannımca çok azdır. Kitabın ön sözünde yazma hikayesini öyle güzel
