Yalnızlık hiç de tannsal değil, görkemli değil. O yalnızca geçmişle gelecek, ölümle yaşam arasında kocaman bir karanlık nokta. Geçmişi ve geleceği olmayan, ölümle yaşam arasında irinli bir leke yalnızlık denilen.
Ama ben yine de hep
anlatıp durdum ne varsa
ve neyi yaşamışsam
dövüşmesini bildiğim kadar
Apansız başlardı yolculuklar
hangi saatinde olursa olsun günün
ve hep kar yağardı nedense
durmadan kar yağardı yol boyunca
ve nasılsa yok olup giderdi hüzün
kent görünmez olunca arkada
Sayfa 16 - Soluk SoluğaKitabı okudu
Üşüten bir acıydı belki her ayrılık
her yolculuk yangınlann başladığı yereydi ama vakti olmadı hesabını tutmaya
aşkların, ayrılıkların ve anıların
ve bütün gemileri yakıp
yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri
umutlardansa nefret etti daima
Sayfa 23Kitabı okudu
ne güzelsin...
İstersen kucağına yığacaklar gülleri
Al götür,dağıt bekleyenleri
menekşe,karanfilve nergis demetlerini
Çağır insanları bahar kokusuna.