mutlu son
İster avuç dolusu altın, ister yürek dolusu sevda olsun; sonuç özgürlük ise bedelin ne olduğunun, kime ve nasıl ödendiğinin artık hiçbir önemi yoktu.
Pistte hız alan uçak burnunu yerden kaldırdığında, kadınların başlarından bir hamleyle sökercesine çekip aldıkları rengârenk eşarplar havada kelebekler gibi uçuşmaya başladı. Artık ne pastar, ne molla, ne de şeriat korkusu kalmıştı. Sessizlik yerini neşeli mırıltılara bırakmıştı.
Atatürk Devrimlerinden habersiz şeriatçı militan kadına ne söylesem anlamayacaktı. Laik bir ülkede, Türkiye’de yaşayarak hak ettiği cevabı nasılsa alacaktı.
Ülkelerini dini rejime terk edip kaçmayan İranlılar tanışır tanışmaz adeta savunmaya geçiyor, yakında bu karanlık günlerin biteceğini, eski çağdaş İran’ın yeniden canlanacağını, hatta Şah’ın oğlunun geri döneceğini söylüyorlardı.
Minu için başkalarının emriyle giyinmek, daha doğrusu, örtünmek, örtünmediği için işini kaybetmek tam bir işkenceydi. Hele de kendi ülkesinde istediği gibi giyinebilen yabancı bir kadının yanında...