"bir binanın camlarının çoğu kırıksa insanlar diğer camları kırmaktan çekinmez ve bunu suç olarak görmezler.
Eğer insanlara kırıklarınızı gösterirseniz, acılarınıza taş atmaktan ve sizi daha fazla kırmaktan asla çekinmezler"
Herkesin akıllı olmasını beklemenin çok uzun süreceğini anladım. Bir de bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini... İnsanların değişmeyeceğini, onları değiştirebilecek kimsenin bulunmadığını ve bunun için çaba göstermeye değmeyeceğini.
Sayfa 521Kitabı okuyor
Hayatta birçok şey umurumda olmamıştır zaten. Ama bütün suç bende değil, savaştadır. Savaş içimizdeki birçok şeyi yaktı, yıktı. Gereğinden fazla ölen, gereğinden fazla yaşayan gördük.
}={
"Nefrete sevgiden fazla güvenirim.
Çünkü, nefretin sahtesi olmaz!"
}={
En kötü huyu herkese güvenmesiydi...
Elli yaşında suratını boyayan o cadaloz bile burayı gelinecek bir yer kabul etmedi.
En küçük bir aksilik onu deli etmeye yetiyordu.
Huzur ceylan oldu, insanlar avcı
Ne tutabildiler, ne yaklaştılar.
Beden ruhu kovdu, orman ağacı
Bedenler kökünden uzaklaştılar.
Her sabah öfkenin rüzgârı esti
Sofrada ekmekler bıçağı kesti
Dağ kuşa gücendi, ay göle küstü
Çiçekler ateşle kucaklaştılar.
"Suç bende mi" diye ürperdi zaman
İyiye kötüye yol verdi zaman
Tohumu toprakla everdi zaman
Gökteki bulutlar kuraklaştılar.
Ve şimdi biliyorum ki, kendi görünüş ve karakterine karşı kayıtsız olan herkes (mevcut olan tek şey!) bir suç islemektedir.
Ben kendimi anlamaya başladığımdan beri diğer pek çok şeyi de anlıyorum.
Sayfa 108 - Anonim YayıncılıkKitabı okudu
Çağımız yavan, müşkülpesent, ahlaklı geçinen bir çağ. Görülmesi gereken şeyi kimse görmek istemiyor, bakmaya cesaret edemiyor, hele herhangi bir riski hiç göze alamıyor, tedbirli, öngörülü olmaya, yargılamaya kimsenin cesareti yok, önyargıdan hiç bahsetmiyorum bile, o idamlık suç; insanlık suçu, hem yargılananın, hem yargılayanın, herkesin insanlık onuruna bir saldırı.
Sayfa 210 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
raskolnikov
"Ben Rodya'yı bir buçuk yıldır tanıyorum. Tanıdığım kadarıyla, somurtkan, kederli, başı havada, gururlu biri. Son zamanlarda ise (belki de daha uzunca bir süreden beri) kuruntulu. Gönlü yücedir, iyi yüreklidir. Düşüncelerini dile getirmeyi sevmez, yüreğindekileri açığa vurmaktansa, şiddete başvurmayı yeğler. Ama bazen hiç de kuruntulu değildir, sadece soğuk ve acımasız denebilecek derecede duygusuzdur. Doğrusunu isterseniz, birbirine ters iki ayrı karakter sanki nöbetleşe yer değiştirir gibidir onda. Bazen ağzını bıçak açmaz! Hiç zamanı yoktur, herkes kendisine engel olmaktadır, oysa hiçbir şey yapmamakta, sırtüstü yatmış uzanmaktadır. Alaycı değildir, ama bu zekâsının yetmezliğinden değil, böyle saçmalıklara ayıracak zamanının olmayışındandır. Anlatılanları sonuna kadar dinlemez. Herkesin ilgisini ayakta tutan bir konu onu hiç ilgilendirmeyebilir. Kendisine müthiş değer verir ve sanırım bu konuda pek de haksız değildir. Daha ne söylesem, bilmem ki?.."
"Çıldırma kertesine varmış bir kuruntulu!.. Üstelik de müthiş kibirli, müthiş kendini beğenmiş! Hastalığın çıkış noktası da belki buradadır!"