“Hiç kimsenin masum olduğunu kesinlikle söyleyemeyiz, oysa herkesin suçlu olduğunu kesinlikle onaylayabiliriz. Her insan başkalarının suçuna tanıklık eder..."
A. Camus / Düşüş
“Hiç kimsenin masum olduğunu kesinlikle söyleyemeyiz, oysa herkesin suçlu olduğunu kesinlikle onaylayabiliriz. Her insan başkalarının suçuna tanıklık eder..."
Albert Camus
- Yasalar her zaman masum değildir Müzeyyen hanım. Bir sabah uyandınız ve birileri diyor ki size; “sabah kahvaltısında zeytin yemek yasak” ne olurdu?
+ Sabah kahvaltısında zeytin yemeyiz…
- Yanlış. Her yasak kendi isyancısını yaratır. Zeytin severler bir örgüt kurarlardı, üzerinde zeytin dalı amblemi olan bir bayrakları olurdu, zeytinlere özgürlük diye bir marşları olurdu belki. Şimdi soruyorum size; zeytin severler ayaklanıp dağa çıksa, dağa çıkan mı suçlu yoksa zeytini yasaklayan mı?
Sinan Çetin, “Kağıt” 2010
Ustura Gibi Keskin Günler
Her defasında ona ürkek, utangaç, korkak bakışlarla bakıyordum...
Bir sokak çocuğunun kimsesizliği gibi masum suçlu hep kuşkulu bir sevdaydı.
Gözlerimi alamadığım ihtişamına aldanıp,
bir parça çalmıştım dudaklarından, öyle yaşamak suç değil.
Daha sonra yine saklanmıştım kimsesizliğimle bu benim değil bile bile harcanmış bir hayatın ayıbıdır.
O harikulade kadın;
Bu halimi hiç bilmedi, duymadı, görmedi...
Onun suçu değil mi?
Kimin suçu peki?
Benim mi?
Ustura Gibi Keskin Günler
Her defasında ona ürkek, utangaç, korkak bakışlarla bakıyordum...
Bir sokak çocuğunun kimsesizliği gibi masum suçlu hep kuşkulu bir sevdaydı.
Gözlerimi alamadığım ihtişamına aldanıp,
bir parça çalmıştım dudaklarından, öyle yaşamak suç değil.
Daha sonra yine saklanmıştım kimsesizliğimle bu benim değil bile bile harcanmış bir hayatın ayıbıdır.
O harikulade kadın;
Bu halimi hiç bilmedi, duymadı, görmedi...
Onun suçu değil mi?
Kimin suçu peki?
Benim mi?
Ustura Gibi Keskin Günler
Her defasında ona ürkek, utangaç, korkak bakışlarla bakıyordum...
Bir sokak çocuğunun kimsesizliği gibi masum suçlu hep kuşkulu bir sevdaydı.
Gözlerimi alamadığım ihtişamına aldanıp,
bir parça çalmıştım dudaklarından, öyle yaşamak suç değil.
Daha sonra yine saklanmıştım kimsesizliğimle bu benim değil bile bile harcanmış bir hayatın ayıbıdır.
O harikulade kadın;
Bu halimi hiç bilmedi, duymadı, görmedi...
Onun suçu değil mi?
Kimin suçu peki?
Benim mi?