… +306
O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
Nurullah Genç
Zarif esaretim, acıtan yanım beni neden üzdük ki bu kadar? Ayrılığa bile kendi acısını unutturacak acılar yaşadım da gıkım çıkmadı. Bedelini ödedim sanıyordum bir şeylerin, meğer daha yeni başlıyormuş.
Kalbime dünya kadar derdi sığdırdım da, dünyaya küçücük kalbi sığdıramadım ya bana da helal olsun. Yaşamak için sebep arayacak kadar çaresiz kaldım.
Sen bilmezsin içime attıklarımın beni uçurumlardan attığını tabi.
Nerden bileceksin ki ben de çok anlatmıyorum zaten.
Öyle zor ki şu his; akmasın diye göz yaşların kapatmazsın ya gözlerini öyle işte... Saklarım seni içimde hiç merak etme.
Ne çok sigara yaktım, adına söndürülen o izmaritleri bilseydin keşke.
Uzaklara dalıyorum üçe iki bir odanın penceresinden. Hayaller kasvetli, sevdalar zahmetli, bedelleri ise beni mahvetti aşkım.
Hiç dolmasın gözlerin. Yağmurlar intihar kokuyor, toprak ise can almaya dünden razı. Sevgiyi savurarak yaşıyorsun hiç bitmeyecekmiş gibi.
Birilerinin gelip dağıttığı içini toplamak yine bana kalmış anlaşılan. Olsun toplarım ben. Hatta öyle güzel toplarım ki bütün yaralarına papatyalar dikerim. Çayı soğutarak şekersiz, daha ağır olsun diye sigarayı filtresiz, ve artık birini kaybetmekten korkmak gereksiz.
Hiç bekleyeni olmayan durak gibi şimdi hasret. Tütün çarşafa değdiğinde canı çıkardı kibritin. Her vedanın kasığında korku, her vicdanın kalbinde tortular birikmiş. Ben sana kendimi anlatmaya yoruldum, müsaitsen sen anlamaya çalışır mısın biraz..? 9 köyden kovulan yalnızlığı bile odama almışım, senin derdini mi çekmem sandın?
Canım çok yanıyor ama çaktırmıyorum aslında sen üzülme diye.
Kendime iyi bak, olur mu..?
14.06.24 (Cuma gecesi)
Bilmiyorum.Belki bir şeyleri çok fazla romantize ediyorumdur içimde ama insan olarak başta bende dahil olmak üzere elimizdeki telefonların içine hapsolmuş durumdayız.Evde elektrikliler gidince ve bir süre sonra da haliyle telefonların şarjı bitince içimde bir yerlerde bir boşluk oluştu sanki.Elektiriğe bile böylesine kolay sahip olduğumuz için bolca şükür,tevekkül ve tefekkür etmemiz gerektiğini düşünüyorum.Sadece telefon olarak değil yaşamın,hayatımızın her alanında çok büyük pahabiçilemez bir nimet elektirik.Su nasıl hayat kaynağı ise bence elektrik de öyle…Ne zaman böyle elektrik kesilse,ya da bir süreliğine de olsa mahrum kalsak bir şeylerden aklıma hemen savaştaki insanlar geliyor,deprem zamanı geliyor…Allah hiçbirimize kaldırmayacağımız yük yüklemesin.Tabi olumlu yanları da yok değil.Yıldızlar ve gökyüzü,ay bu gece harikaydı doğrusu…
"Sorun şu, zamanınız olduğunu sanıyorsunuz."
Buddha
"Serius est quam cogitas."
"Vakit sandığından da geç."
Foucault Sarkacı - Umberto Eco
Az sonra gelecekler. Bugün öğleden sonradan şu âna dek düşündüğüm her şeyi yazmak isterdim. Ama Onlar okuyacak olurlarsa, anlattıklarımdan başka bir karanlık kuram çıkarırlar, sözcüklerimin ardında saklı, gizli mesajın şifresini çözebilmeleri için bir sonsuzluk daha geçerdi. Olamaz, derlerdi, bu adam bunları yalnızca bizi alaya almak için yazmış olamaz. Hayır. Belki kendisi bilmiyordur; Varoluş, onun unutuşu aracılığıyla bir mesaj gönderdi bize. Yazsam da yazmasam da farkı yok. Hep başka anlamlar arayacaklardır; suskunluğumda bile. Böyledir Onlar. Açınlamaya karşı kör. Malkut, Malkut'tur, o kadar. Ama git, bir de onlara anlat. İnançları yoktur onların. Öyleyse en iyisi burada kalmalı, beklemeli, tepeye bakmalıyım.
Öyle güzel ki.