Güz Ortası Festivali, Çin
Çin'de ve Vietnam'da, Çinliler ve Vietnamlılar tarafından dünyanın dört bir yanında, sekizinci ayın 15. günü, ay dolunay olduğunda, Güz Ortası Festivali düzenlenir. Geçmişi MÖ 1600 yılına kadar uzanan bu olay, geleneksel olarak, yıllık pirinç ya da buğday için bir şükran
günüdür; insanlar toplanırlar ve bolluk içinde bir yıl için adakta bulunurlar.
Bu festivalin en önemli özelliği, hala saygıdeğer olan birçok Çin tanrısından biri olan ay tanrıçası Chang'e'ye hürmet gösterilmesidir. Gece arkadaşları ve aile fertleriyle bir araya gelen insanlar tütsü yakar, dua eder ve tıpkı Yi'nin Chang'e yeryüzünü terk ettiği zaman yaptığı gibi, ay tanrıçasına yiyecek sunarlar. En çok sunulan yiyecek de, farklı ezmelerle (siyah fasulye vb) içi doldurulan yuvarlak bir pasta olan ay kekidir. Keklerin yuvarlak şekli, birlikteliği ve bağlılığı sembolize ediyor. Ay tanrıçasına sunulduğu gibi, bu kekler, genellikle itinayla süslenmiş paketler içinde, o gün arkadaşlara ve aile fertlerine de dağıtılıyor.
(Gazi Üniversitesi, Ziya Gökalp Sempozyumu,
Ankara, 8 Mart 2004)
Seksen dört yıl önce, 25 Ekim 1924 tarihinde, Büyükada'daki
evinden sedyeyle getirildiği Taksim-Harbiye arasındaki Fransız
Hastanesi'nde öldü. Kesin bir tanı konulamamıştı, bir süredir devam
eden hastalığına aksi olsaydı bile ülkenin ve adı geçen sağlık
kurumunun o günkü
Ulus devletlerin, dinlerin, abd şükran günü kutlamaları gibi sorgulanmayan, ezberlere dönüştürülen, zamanla gerçek gibi algılanan efsaneleri var. Hele günümüzde yalnızlaşan insanın, kimlik bulma, kimlik pekiştirme yarışında, başkalarından farklı olduklarını, başkalarından üstün, güzel, kahraman, zeki, hatta herkesten çok ezilmiş, herkesten çok haksızlığa uğramış olduklarını kanıtlama çabalarında, neler neler uyduruluyor, neler neler söylenebiliyor.
You - Netflix Dizisi
"Kendini bir battaniye gibi peri masallarıyla sarmalardın.
Ama asıl soğuğu severdin.
Mavi Sakal'ın eşlerinin cesetlerini keşfettikçe ürperirdin.
Beyaz Atlı Prens ufak ayak parmaklarından cam ayakkabıyı geçirince tüylerin diken diken olmuştu.
Biçilmiş kaftan.
Ama okul bahçesinde, gerçek prensesler güz rüzgarlarında yanından süzülürdü.
Ögretmenler gunu şiiri
ÖĞRETMENİM
Gözlerine baktım, yüreğine kadar gülüyordu.
Çok zarif ellerin, binlerce nakış işliyordu.
Dudaklarından tane tane dökülen her hece,
Bana öğüt veriyor, hedefimi gösteriyordu.
Ben senin eserinim, şükran borçluyum öğretmenim.
Bu günlerimi ben değil, bana sen hazırladın.
Sade, ham bir madde'ydim, beni hamur gibi yoğurdun.
Seni