Üşüyüp yorgun düştükçe yüreğim
Kendime görünmez sıkıntılar büyütürüm
Ne senin o dilsiz uzaklığın
Ne benim bu rezil gerçeğim...
-Şükrü Erbaş
Koro halinde susuluyordu.ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar .
İncelik yalnızlığa donuse donuse bitmişti .şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü lükstü. ..ve ancak yağmur yağınca animsaniyordu ...Şükrü Erbaş
Kadın;
rüzgarlı bir koru gibi sıyrıldı sisinden.
Eteklerindeki kederi ve yalnızlığı çırptı.
Saçlarını omuzlarından akıttı.
Boşluğu çerçeveleyen pencereye gidip
"yaşamak en büyük güçtür" yazdı,
camların buğusuna...
Şükrü Erbaş
Seni öpsem, gülse bir halk seni öpsem, yoksulluk utansa verdiği acılardan kırılsa her türlü korkunun kanadı.. Seni öpsem silinse alın çizgilerinden gam yürek kuytularından akşam.. Bir sonsuz yağmur yağsa aşkın kardeş bulutlarından aynı mutlulukla ıslansa dünya. ayrılığa kapanmasa kapılar odalar üzgün durmasa..
Şükrü Erbaş
Uzun sustum, ey durmadan konuşanlar. Geçmedi üşümem, ben bir aşkın kar yağışından geliyorum...
Şükrü Erbaş
Bir o gülüşü kaldı
Şimdi duvarlarımda
Görmeye ömrümü adak sunduğum
Bir o gülüşü…çın çın
Sesi yüreğimin kıyılarını döven
Üşüdükçe anısıyla ısındığım.
Şükrü Erbaş
Sevmeyi özledim biliyor musunuz. .
Kayıtsız şartsız bir gülüşü. .
Bir doğruya sevinmekten çok,
Bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü. .
”Nerde kaldın” ayazını değil, ”hoş geldin” iyiliğini . .
Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını. .
|Şükrü Erba
"..Bir yanım gündelik şeyler söyler;
Evdir, ekmektir.
Bir yanım türküler söyler;
Hasrettir özlemdir.."
Şükrü ERBAŞ
''...çekmek isterdim onun derdini ta mahşere dek
geçti bir taze ömür işte bakın aldanarak...''
(Faruk Şükrü Yersel)
Rabbim; hepimizi , yaralarla dalga geçenlerle değil de, derdimizi kendi derdi bilip merhem olanlarla karşılaştırsın...