Tuzun İçindeki Gül
Herkesi babama benzetirdim. Ya da hiç kimse babama benzemezdi. Evimizde yapraklanan bir çınar ağacıydı babam. Gölgesi yazın serinlik, kışın sıcaklık verirdi. Yanımda olduğu zamanlar iki kat yaşardım. Yüreğimde karıncaların yürüdüğü bir yeni zamandı. Kim birazcık ona benziyorsa gizlice seviyordum. Bütün erkeklere mavilik veren bir gökyüzüydü. Bir gün gelmeyiver i. Ben inanamadım. Sonraki günler de gelmedi. Ben bir çınarın yaprağından defalarca düştüm. Annem sustu. Göz bebekleri büyüdü, büyüdü; kirpiklerinden taştı. Konya ovasında öyledir ancak keder, güneşin battığı saatlerde. Birdenbire yalnızdık. Babamın uzun boyları başka kapılarda kırılıyordu. Gözlerinin değdiği her yerimiz üşüyordu. Annem, babamın yerine de sevdi beni. Hohlayıp hohlayıp sildi acımı ...
Sayfa 37
Merhaba İyilik, Merhaba Murat Üstündeki Yalnızlığım
Kıyılarındayım işte .... Ne isteyebilir ki kırk yerinden kan sızan yaralı bir hayvan, acısından.. Kaküllerinin rüzgarlı ülkesinde küçüçük yer yürek büyüklüğünde ; gözlerinin kahverengi suyundan bir yudum iyilik ; gövdemi bir suç, bir fazlalık, gereksiz bir eşya olmaktan çıkaracak bir büyülü dokunuş,parmakların inceliğinden. Dünyanın kötülüğüne bir küçüçük yanıt, sevgiyle. Her şeyin alışverişe döndüğü bu pazarda bir yürek hesapsızlığı. Geldim ve kıyılarındayım işte tüm kirlenmişliğim, tüm arınmışlığımla. Merhaba Ömür Hanım, merhaba dünyanın tek olanağı içtenlik, merhaba diplerde ışıyan gelecek düşü, merhaba benim murat üstündeki yalnızlığım ...
Sayfa 81
Kendi Yalnızlığını Gitmek
Ancak hiç bir yol kendi yalnızlığını gidecek kadar bu dünyanın dışında değildi
Sayfa 84
“Ölümü de dünyada yaşıyormuş insan,
Gövdem kalbimin darağacı”
Şükrü Erbaş
Şükrü Erbaş
"..Otur yanı başıma bilerek yanıldığım,
Zayıflığım benim, bayramlık sevincim.
Otur yakınıma, otur yalnızlığıma…
Yalan bile olsa,
yanlış bile,
suç bile.."
