O kadar korkarım ki uykum kaçtığı gece,
Sanırım bir çöldeyim, gözlerimde susuzluk.
Hafiften serpilmeye başlayıp da gittikçe
Artarak tufan olan yağmurdur uykusuzluk.
Bir canm sıkılır ki uykum kaçtığı gece,
Sanırım ağlamakta başucumda bir çocuk
Saatlerin yerine hafizam işleyince,
Yatağımda kıvranır dururum benzim uçuk.
Bu zâlim uykusuzluk -yolumu kesen haydut-
Içimde bir çığlıktır, dudaklarımda sükût.
Dilsiz karanlklarda beliren uykusuzluk.
İçimden dışarıya akseden bir yangındır.
Bana yalnızlığımı sezdiren uykusuzluk,
Koynumda boşluğunu duyduğum bir kadındır.
Maziyi yâda daldığım zaman,
Nasıl olur da ölmem ki bazan,
Hafızam durur, kaybolur yollar;
Ve sonra birden içime dolar,
Daire gibi genişler sükût,
Der: "İçimde kal, hepsini unut!"