Normal insanlar ,kilit altında yaşayanlar için kitaplara ne anlama geldiğini bilemezler. Okumak, öğrenmek ve radyo dinlemek... Sadece bunlarla vakit geçiriyoruz.
Konuştuğum zaman hepsi beni abartılı buluyor; sussam gülünç, yanıt versem kaba ,iyi bir fikir mi söylesem hırslı, yorgun olsan tembel, bir lokma fazla yesem bencil, aptal, korkak ,içten pazarlıklı olduğumu düşünüyorlar.
Ama bunu yapamam, onlara çaresizliğimi gösteremem, ben de açtıkları yaralara bakmalarına izin veremem çünkü bana acımalarına, iyimser vallahi acı tavırlarla yaklaşmalarına dayanamam.