Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
"Onu sevmek, nefes almak gibidir. Gel de nefes almaktan vazgeç şimdi" demiş Mevlana. Sevmek, şansın yoksa yaşarken ruhen ölmeyi göze almaktır.
Stefan Zweig' in Satranç kitabını okudum ve beğenmişle beğenmemiş arasında kaldım. Yalnız iyi olan bir tarafı var bu yazarın; olay örgüsü kuvvetli ve okurken film izliyormuşçasına bir his
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,6bin okunma
Hasretinden Prangalar Eskittim (Bir daha hangi ana doğurur bizi!)
Bir kitap düşünün...
Henüz okumadığınız,
Kapağını dahi açmadığınız bir kitap...
Ne kadar yabancı geldi değil mi?
Şimdi bu kitabı okumadığınızı düşünün.
Belki de gerçekten okumadınız.
Kapağını dahi açmadınız.
KALBE ZARARLI BİR ADAM DOSTOYEVSKİ ve EZİLENLER'i
Bir yazar 1861 yılında, sürgünde hapis olarak geçirdiği senelerin ardından bir kitap yazıyor; bense yazıldıktan 160 sene sonra bu eseri okuyup diyorum ki ''sen nasıl bir psikoloji içindesin, sen gerçek bir hastasın Dostoyevski''
Değerli arkadaşlar, kitabı gece 02.30'da bitirdim ve uyumak için yattığımda yarım saat kitabı düşündüğümü fark ettim ,
BENİMLE UÇMAK İSTER MİSİN BU GECE
YouTube kitap kanalımda Martı Jonathan Livingston kitabını çizimlerimle yorumladım: ytbe.one/uBDduz00kx4
Bana gülüyorsunuz çünkü ben farklıyım, ben de size gülüyorum çünkü hepiniz aynısınız. Evet bu cümle, lisedeyken ergen zamanlarımızda hayata karşı atarlanmışken kullandığımız kapaklı sözlerden sadece biriydi. Ama bakın, bu sefer çok
Seni sevmiyor. Sevseydi sen kitap okurken sırtını çevirip uyumazdı.
Bitti.
Sanki kitap değil de hayat bitmiş,
Çevirdiklerim sayfa değil de hayatın günleriymiş gibi...
Gitti.
Giderken beni bıraktı geride. En son Martin'in ardından böyle bakakalmıştım. Oysa ne diyordu rahmetli Erdal Tosun, "Vedalaşmak asıl kalana değil, gidene koyar." Öyle olmadı işte. En çok bana koydu bu gidişler. Varlıklarından
Siz hiç işitme engelli bir birey olarak kendinizi hayal ettiniz mi ? Ben hiç etmemiştim tâ ki Islahat ile tanışana kadar. Yazarımız öyle güzel hissettirmiş ki vaziyeti, empati yapmanın ötesinde, kendimi Çiçek kızın sessiz dünyasında buluverdim. Hatta bazen Çiçek oldum, sessiz sessiz öfkelendim.
Ve Oktay.
Kibarlıktan zerre nasibini almamış, hayatımızın herhangi bir zemininde denk gelebileceğimiz nice insanlardan biri. Oktay'la ilgili okuduğum her satırda ülkemizdeki diğer Oktayları düşünmeden edemedim. Oktay'ı ve Oktayları anlamaya çalıştım, kötülüğün sebebi ne olabilir ki? Neden bir insan kötülüğü seçer, tercih midir, içten mi gelir... Gibi gibi sorular ve nicesi.
Bazen insanlar dümdüz kötüdür. Aması, niyesi, niçini olmadan.. Sadece dümdüz kötü. Oktay'ın Çiçek kıza tahammülsüzlüğü, şiddeti ve ıslah olma süreci..
Yaşamak, anlamaktan daha kalıcı izler bırakır. Ne ekersen onu biçersin felsefesini en hızlı şekilde kötüye meczederek ıslah olma süreci.
Bu felsefeyi katile, tecavüzcüye, sapığa, çocuğa- kadına-hayvana zarar verene uygulayabilsek ne güzel olurdu. Kısasa kısas.
Ne mümkün!
Okurken önce sistemin adaletini düşündüm. Sonra birey olarak kendi adaletimi, kalbimi, insanlığımı sorguladım.Tabi herkes Oktay kadar şanslı mı bilinmez. Hatalarını bir nebzede olsa fark edebildi.
Peki ya edemeyenler?
Cemal Süreya'nın dediği gibi:
"Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu
Namussuz bir çağ bu biliyorsun..."
Yine de ümitvar olacağım. İyinin, huzurun, adaletin, gülümsemenin özlemi ile..
Yazarımızın kalemine, yüreğine sağlık.
Okuyanlara farkındalık, empati ve keyif dilerim.
