İkinci Yeni'nin çağdaş şiirimizi nasıl değiştirdiği konusunda en özetleyici saptama Cemal Süreya'nındır. Enver Ercan'la bir söyleşisinde "İkinci Yeni'yle ilişkiniz?" sorusuna verdiği yanıtta "İkinci Yeni ben'im ... " demiştir, "Tabii, Ece'yi, Turgut'u, Sezai'yi, Edip'i, Can'ı, Tevfik'i, Özdemir'i, Nihat'ı, Gülten'i, Hilmi'yi, Ergin'i, Metin'i, Dağlarca'yı, Ahmet'i, Ahmed Arifi, Arif Damar'ı, Oktay Rifat'ı, Melih Cevdet'i, Behçet Necatigil'i, Mehmed Kemal'i, Şeyh Galib'i, Nazım'ı saymazsak... Yılmaz da var, Attila da, İsmet Özel de, Behramlar da, Berfe!.."
Sayfa 41 - YKY
''Öğrencileri “Bu şair sizin neyiniz oluyor?” diye sorunca Süreyya’nın babası şiiri okuduktan sonra “Böyle biri yok bizim ailede” diyecektir. Ve Süreyya, babasına bir şey söylemeden soyadını değiştirmeye karar verir. Yine Altunizade’deki bir maç sonrası toplanılır. Süreyya kararını açıklar. Herkes bir soyadı önerir. Ülkü Tamer ‘Şenşiir’ der, Cemal Süreya ‘Berfe’… Berfe de karar kılınır.
‘Berf’ Kürtçede ‘kar’ demektir. Berfe de karlı dağlarda, güneş doğmadan, şafak sökmeden önceki ilk, hafif ışık anlamına gelmektedir. Süreyya bu soyadını kullanacaktır ama Cemal Süreya, Ahmed Arif’ten izin alınması gerektiğini söyler. Çünkü Ahmed Arif bir gün evlenip de oğlu olursa, adını Berfe koyacaktır. Süreyya, Ahmed Arif’i arar, durumu anlatır, “Senin yüzünü kara çıkarmam, namussuzluk, ahlaksızlık, deyyusluk, sululuk, yalakalık etmem” der. Ahmed Arif’in yanıtı da “Al ulan, tepe tepe kullan, senin olsun” olacaktır.”
SALİHA SULTAN