Epiktetos - Kendisinin Efendisi Olmayan Hiç Kimse Özgür DeğildirAslı Perker · Destek Yayınları · 20225,9bin okunma
11 Temmuz 1995 | Srebrenitsa Soykırımı
Avrupa’nın gözü önünde, Birleşmiş Milletler’in “güvenli bölge” ilan ettiği Srebrenitsa’da en az 8372 Boşnak sivil, sistematik bir şekilde katledildi.
Katliamdan kaçmak isteyen binlerce erkek ve çocuk, “ölüm ormanı” diye anılan dağ yollarında pusuya düşürüldü. Kadınlar ve çocuklar ise zorla sürgün edildi, onurlarına saldırıldı…
Bu bir savaş değil, etnik temizlikti.
Suçlular yargılandı ama Srebrenitsa’da hâlâ binlerce mezar bulunamadı. Acı dinmedi, izler silinmedi…
Bugün hâlâ aynı soruyu soruyoruz:
“İnsanlık o gün neredeydi?”
Müzik Hakkında Bildiğim Kadarıyla:
Söz yazarı: Džemaludin Latić
Besteci: Dželo Jusić
#UnutmaUnutturma
#Srebrenica #Srebrenitsa #SrebrenicaGenocide #BosnaHersek #BoşnakKatliamı
#NeverForget #11Temmuz1995 #Genocide #HumanRights #Bosnia #Bosniak
#TarihiUnutma #Adaletİçin #JusticeForSrebrenica #Soykırım
Baba'nın koltuğu salantıda!
Bütün babalar nereye gitti? Bu açıdan yüzyılımız neredeyse fark edilmeden 180 derecelik bir dönüş gerçekleştirdi. Yüzyılın ilk yarısında, sakallı, bıyıklı, tek gözlüklü, kendi öneminin bilincinde, en azından kendi evinde ve tercihen mümkün olduğunca dışarıda hüküm süren bir aile reisi vardı. Otoritesi pek de kişisel bir liyakat meselesi değildi. Bunu sadece otomatik olarak üstlenirdi ve sadece birkaç kişi tarafından sorgulanırdı. Bu yüzyılın ikinci yarısının başında denge tersine dönmeye başladı ve 1960'lardan bu yana her türlü otorite otomatik olarak şüpheli hale geldi. Freud ve Marx, biri için hayal kırıklığı ve dolayısıyla nevroz kaynağı, diğeri içinse sömürü ve istismar kaynağı olarak, adına babaların sürgün edildiği entelektüel babalar haline geldi. Tişörtlü ve kot pantolonlu öğrenciler ordunun ve sanayinin tek tipliğine karşı kampanya yürüttüler. Eğitim özgürlük içinde gerçekleşiyordu ve anti-otoriter bir yaklaşım şarttı. Feminist hareket kendi katkısını yaptı ve farkında olmadan kendi temellerini bir kenara iten bir toplumsal değişim dalgası yaşandı. Sosyolojik terimlerle bu, otoriter bir sistemden müzakereye dayalı bir sisteme evrilme olarak tanımlandı, 'araç mesajdır'. Amaç herkes için, özellikle de geçmişte baskı altında tutulan kadınlar ve çocuklar için özgürlüktü.
