ALBERT CAMUS OKUMA REHBERİ
YouTube kitap kanalımda Albert Camus'nün hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz: ytbe.one/-_X3xWwwAoA
Yönetmen Akira Kurosawa'nın yine yönetmen Ingmar Bergman'a bir mektubu vardır, o mektubun içerisinde şöyle bir kısım geçer:
"İnsan, bir bebek olarak doğar, bir çocuk olur,
Albert Camus'nün okuduğum 7. kitabı oldu. Şu ana kadar okuduğum eserleri arasında beni en çok zorlayan ve yıpratan kitabı bu oldu.
"Sürgün ve Krallık" adındaki bu kitap, Albert Camus'nün 6 adet öyküsünden oluşuyor. Öykülerin isimleri şu şekilde: Aldatan Kadın, Dönme ya da Karışık Bir Kafa, Dilsizler, Konuk, Jonas ya da Resim Yapan Ressam ve Büyüyen Taş...
Yazarın daha önce okuduğum kitapları roman, deneme, inceleme ve felsefe-düşünce türünde eserlerdi. Öyküye benzer birkaç yazısını okumuştum aslında; ama hiçbiri tam olarak öykü kitabı değildi. Bu eserle birlikte, açıkçası Albert Camus'nün öykülerinin pek bana göre olmadığını fark ettim. Çok sevdiğim bir yazar olduğu için de okurken birçok defa kendime kızdım, konsantre mi olamıyorum acaba diyerek kendimi sorguladım; fakat vardığım neticede öykülerinin bana hitap etmediğine karar verdim.
Ayrıca kitabın150 sayfa olmasına bakmayın. Öyküler hiç de öyle kolay okunabilen türden öyküler değil. Hepsi büyük dikkat ve çaba istiyor. Yazarın diline aşina olan okurları bile zorlayacağını düşünüyorum.
Genellikle Albert Camus'ye hangi kitabıyla başlanılması gerektiği yönünde okurların kafasında soru işareti oluyor. En azından bana çokça sorulan bir soru bu... Albert Camus'ye kesinlikle bu kitapla başlanılmasını önermiyorum.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
152 syf.
10/10 puan verdi
Felsefi edebiyat, okuyabildiğim ve hayal etmekten ziyade düşündürdüğü ve daha farklı bir bakış açıları sunduğu için çok sevdiğim bir dal. Bu dalda en iyi kitapların bir çoğu Albert Camus'ye ait. Camus, kalemini felsefi bir çizgide oluşturmuşken diğer taraftan psikolojik tahliller de sunuyor olması eserlerini çok daha özel bir noktaya taşıyor. Bu felsefi öykü kitabında Camus çizgisinden şaşmayarak okuyucuya varoluşçu ve ontolojik felsefesini, öykülerdeki kahramanlar aracılığıyla da psikolojik yansımaları sunarak oldukça etkili bir eser ortaya çıkarmış. Güçlülük-güçsüzlük, iyilik-kötülük, yalnızlık-güvensizlik gibi hem felsefi hem psikolojik tartışma konuları üzerinden kaleme aldığı 6 güzel öykü ile karşımızda. Tabi bunların dışında Krallık despotizmine karşı Cumhuriyetçi bir tavır da var kitapta. Bu anlamda felsefesini ve kahramanların içinde bulundukları psikolojik durumlar da buna istinaden şekillenmiş.
Reel hayata en gerçekçi şekilde atıfta bulunarak hazırlanmış sanki her öyküsü. İlgilisine şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Bu kitaptan bahsederken, bunu yazmadan konuşmak geleneğe aykırı: Üstad, bu kitabı 22 yaşında yazıyor ama uzun süre bu kitap geniş bir çevrede tanınmıyor; ancak 1958'de yazar, kitabın basımına karar veriyor.
Kitaba 10 puan vermiş olsam da 100 üzerinden puanlayacak olsam 96 olurdu. "Başkaldıran İnsan" ı bir kenara koyarsak, bugüne kadar
Kitabı üzülerek yarım bırakıyorum. Camus’un yazım diline aşina olduğum halde bu kitabındaki öyküleri nedense çekemedi beni bir türlü, devamlı gözümde büyüdü. Tekrar dönüp okuyacağımı sanmıyorum.
Kitap iyilik, kötülük, acıma , güçsüzlük, yalnızlık gibi duyguların işlendiği 6 öyküden oluşuyor.(Aldatan kadın, Dönme ya da karışık bir kafa, Dilsizler, Konuk, Jonas ya da resim yapan ressam,
Büyüyen taş)
Kitabın ince olması ve öykü kitabı olması kolay okunabileceği izlenimi uyandırmasın zira kitapta Albert Camus'nun ağır ve felsefi dili hakim. Bu nedenle ben okurken her bir öykü arasına molalar koyarak okumaya çalıştım. Alt metinleri anlayabilmek adına yer yer tekrar okuduğum cümleler ve sayfalar oldu. Ben Camus hayranı olarak okurken verilecek emeğe sonuna kadar değdiğini düşünüyorum. Ancak ilk kez Camus okuyacak biri için başlangıç kitabı olarak seçilmemelidir.