İnsan ayrı olmanın, sürüden birkaç adımcık bile önde olmanın korkusunu, ancak toplumla kaynaşma isteğinin ne denli güçlü olduğunun bilincine varırsa anlar.
Sayfa 21
Karıştırılmamalı hiçbir şey! Hepsinin yeri ayrı. Utanmadan, özgürleşme adına, “Koyun gibi olma!” sloganları atarlar. “Sürüden ayrıl! Gel bizimkine katıl!” Ama bizde bir de, her koyun kendi bacağından asılıyor. Tek medenî tarafımız da bu...
Sayfa 197
Şimdi mahsülü yanmış tarlalar gibi,
Şimdi sürüden ayrı bir kuş gibi,
Yetersizliğine küskün aşık -
Gururu pek, elinde tek kalesi---> Bir yalnızlığı kalmış.
İyi de, hayal kuramayan, aylaklık edemeyen, sürüden ayrı düşünemeyen, itiraz hakkını kullanamayan, dünyayı saran güzelliği göremeyen biri baştan aşağı verim olsa ne olur ?
Kurt sürüden ayrılanı kapar, ayrı olanı değil.
Kendi düşüncelerimi düşünebilmek için diğer insanlardan ayrı kalmam gerektiğini söylerim. Geçmişteki büyük dehaların bana eşlik ettiğini, gizlendikleri yerlerden çıkıp benim güneş ışığıma yanaştıklarını söylerim. Yalnızlık korkusunu küçümserim. Büyük adamların büyük acılar çekmesi gerektiğini, çok uzak bir geleceğe uzandığımı, bana kimsenin eşlik edemeyeceğini iddia ederim. Yanlış anlaşılıyorsam, korkutuyorsam ya da reddediliyorsam bundan iyisi yok derim sevinçle; bu, benim hedef alınmam demektir! Sürüden ayrılarak yalnızlıkla karşı karşıya kalma cesaretimin, yüce koruyucu yalanına inanmayışımın benim büyüklüğümün kanıtı olduğunu söylerim.
