İyileşme, her tür gelişme ve sürüm yükselmenin ilk adımıdır.
" Debbağ sevdiği deriyi yerden yere çarpar derlerse de insanların sevdiğini sürüm sürüm süründürünceye kadar merhametsizlik göstermelerine hiçbir anlam veremem."
Bugün biri bana “ne zaman iyileşeceksin?” diye sordu.
Bu, “ne zaman bizden biri olacaksın?” demenin tatlılaştırılmış hali.
“Ne zaman sabitlenmiş bir versiyonuna karar verip, o şekilde davranmaya başlayacaksın?” demek.
Yani hayatın anlamı artık akış değil.
Stabil olmak.
Kutuya girmek.
Etiket almak.
Bir versiyonda karar kılmak.
Beta’dan çıkıp; asıl sürüm olarak hayatın geri kalanını yaşamak.
Ama ben hep bir şeyleri yarım bırakmak istiyorum.
Bir cümleyi, bir ilişkiyi, bir evi, bir kenti.
Tamamlamak? Bu kelimenin bana travmatik çağrışımları var.
Çünkü tamamlanan her şey ölmeye başlar.
Ve her “tamamlandım” diyen insanın gözünde küçük bir yalan parlar.
Kendini iyileştirmeye çalışırken, aslında kendini sabote ettiğini anlaman yıllar alıyor.
Çünkü şu gerçeği kabullenmek kolay değil:
Bazı çatlaklar kapanmaz.
Bazı şeyler düzelmez.
Ve her şeyin “anlamı” olmak zorunda değildir.
Belki bazı şeyler sadece oldu.
Ve sen sadece bunu taşıyacaksın.
Kendine bir etiket bulmadan, kitap yazmadan..... falan filan 😈
#kitapyorumu1
Üst Kattaki Aile 
Lisa Jewell'in okuduğum ilk kitabıydı. Sanıyorum ki bunun dışında çevrilmiş iki kitabı daha var ve biri bu kitabın devamı.
Kitabımız Libby adında bir kadına yirmi
