Ne yola geldik, ne yolu terk ettik.
İşte şimdi buradayız.
Yol bizi bekler.
Yol, hiç bitmez
Yola devam.
Yolu hiç bırakmadık, özgürlük savaşımız hep sürdü.
Uğruna ölecek bir fikir bulamadım demişti bir şair.
Daha çok şiire ihtiyacımız var, daha çok sevmeye, yolda olmaya…
Hey sen, hiçbir zaman umut olmadığını söyleme bana, çünkü umut asla
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz olduuu
Olmak ya da olmamak..
Olmak ya da olmamak,işte bütün mesele bu !
Düşüncemizin katlanması mı güzel zalim kaderin yumruklarına,oklarına yoksa diretip bela denizlerine karşı dur,yeter demesi mi?
Ölmek,uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız bitebilir bütün acıları yüreğin,çektiği bütün kahırlar insanoğlunun. Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda,o kötü.
Çünkü,o ölüm uykularında sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından ne düşler gorebilir insan,düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
W.Shakespeare/ Hamlet
Hamlet 
William Shakespeare
Ölmek
Ne ki ölmek zaten ya… ölmek
Ölmek uyumak sadece.
Düşün ki yalnızım. uykuda bitebilir bütün acıları yüreğin.
Çektiği bütün kahırlar insan oğlunun.
Uyumak.. ama düş görebilir insan uykusunda.
Çok kötü.. çok kötü..
Çünkü o ölüm uykularında sıyrıldığımız zaman yaşama kaygısından
öyle düşler görebilir ki insan.
Bir düşünsene ama işte bu düşüncede uzun yaşamayı cehennem eden.
yoksa kim dayanabilir ki zamanın kamçısına, zorbanın kahrına, gururun çiğnenmesine,
sevginin kepaze edilmesine, kanunların bu kadar yavaş, yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine.
kim dayanabilir kötülere kulluk etmesine iyi insanın,
bir göğsüne bıçak saplamak varken kim dayanabilir.
Kim ister ki tüm bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inim inim inleyip ter dökmek
ölümden sonraki bir şeyden bu kadar korkmasa
bu kimsenin gidip de dönmediği
o bilinmez dünya ürkütmese bu kadar yüreğini kim dayanabilir?
Bilinç .. bilinç böyle korkak ediyor hepimizi.
Düşüncenin o soluk ışığı bulandırıyor gönülden gelen o doğal rengini
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
Ihlamur Yokuşu
Ben geldim, alsana beni,
Bir küs akşamda ansızın kapında belirmiş gibi:
Son feribota atlamışım Yenikapı’dan
Bitmemiş ızdırabı dalgaların
Daha hızlı, hadi, bir an önce kaptan!
Bulutlarla yarışmış uçasıca canım
Kıyı görünene dek fısıldamışım ismini
İndiğim iskelede bir kalabalık kıyamet
Martılar ve tekerli valizler senfonisi
Telaşla yararak upuzun kuyrukları
Dolmuş mahşerinde bulmuşum sana geleni
Ayaklarım yol boyu adım saymış arka köşede
Daha hızlı, hadi, kaptan yetiştir beni!
Ihlamur yokuşundan kalbim tırmanmış
Yüzümde hasret, korku ve huzur aynı anda
Neşeyle seçmişim bir sokak öteden pencereni
Bir küs akşamda ansızın kapında belirmişim
Sarı duvarları okşayarak çalmışım zili
Titreyerek beklerken, yüreğim ağzımda
Nefesimi tutmuşum duyana dek şaşkın ve mahmur sesini:
“Kim o?”
- Ben geldim,
Sevgilim,
Alsana beni.
- H.