Türkiye sınırları dışında kalan Türk ve Müslüman Kardeşlerimizin yaşadığı Gönül Coğrafyasına derinden bağlı bu Millet, Ermenilerin onlarca katliamları ardından nihayet Azerbaycan Ordumuzun Kahraman mücadelesi ile Karabağ Zaferine erişti...Qafqazın sənət məbədi, Azərbaycan musiqisinin beşiyi, Karabağın tacı olan Suşa'da milli simvol olan Xarı Bülbül'ü kokladı.
İnşallah yakın gelecekte Ermenilerin yediği bu tokadın daha şedidini Siyonist Yahudiler bu necip Türk Milletinden yiyecek, Filistinli Kardeşlerimizi bir avuç sapkın Siyonistin elinden kurtaracak, Kudüs özgür olacak...
Bu il müharibə dəhşətlərinə aid oxuduğum artıq ikinci kitab oldu. Hər iki kitabın da müəllifləri qeyd etmişdi ki, danışılan hekayələrin sadəcə onların icazə verdiyi hissələri dərc olunacaq. Onlar yaddaşlarına ömürlük silinməz izlər buraxan acı xatirələrini danışarkən hələ də həmin günə, həmin bir dəqiqəsi bir ömrə bərabər olan anlara qayıdır, eyni
Sinesi vatan diyenin özü yara bağlamış,
Laçin, Hocalı, Şuşa yadlar dara bağlamış,
Kül çayında göz yaşı var, aras kara bağlamış,
Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya'ya yar olsun,
Çalkalansın Karadeniz, Tanrı Türk'e yar olsun...
On iki dalı kırdılar sağlara hazan düştü,
Cudi, Gabar öz toprak dağlara hazan düştü,
Ağla karanfil ağla bağlara hazan
Bəlkə bu qədər də,
bu yaşda bu qədər də
tələsmək lazım deyil daha?
Bəlkə dəyişmək lazımdı
hisslərin gəlim-gedim cədvəlini...
Bəlkə daha götür qoy etmək
vaxtı çatıb,
göydən gələn səslərə
qulaq vermək vaxtı?
Baxtı gətirsə,ya özü istəsə
vaxtında ölə bilər hər insan,
Allaha oxşatmasa özünü yaman,
özü də bəd ayaqda ancaq...
Kimin xeyrinədir?
yekunu vurulmuş ömür?
Axı kainat yorulmadan,usanmadan
deyir,deyir hər an,
necə ayrılmaq olar ondan.
Fəqət sükut içində deyir,
deyir susa-susa...