Bazen susmalı insan;
Sevdiğini üzmemek için , huzur bulur bel ki susarsam niyeti taşırken. Kırılır belki , incinir , üzülür ve belki çılgın seller gibi ağlar . Olsun diyebilmeli insan yeter ki o üzülmesin diyip susmalı ..
Bazen susmalı insan ;
Belki çekip gitme niyeti düşüncesi , belki sükutun altın değerinde olma olasılığını hesaba katarak Öylece susmalı . Acıtır belki susmak , yakar deşer hatta deler olsun diyip susmalı ..
Bazen susmalı insan ;
Bir dağ koparda en dibinden üzerine yıkılır hissi olabilir .
Tonlarca ağırlıkla bir kaya kopup yerinden devrilebilir üzerine .
Hırçın bir sel alıp sürükleyebilir seni bir bilinmeze .
Deli bir fırtına önüne katıp seni savurabilir yokluğun ötesine . Olsun diyip susabilmeli insan .
Bazen susmalı insan;
Bir daha şiir yazmayabilir yürek . Bir daha kalem tutmayabilir parmakları .
Sanki tek harf öğrenmemiş gibi okumayabilir hiç bir kitabı.
Belki ahraz olabilir dil tek kelime söz etmeden dağ yalnızlığına sığınabilir . Belki s'ağır olabilir kulakları insanın hiç bir söz duymadan ömür boyu .
Olsun diyip susmalı .
Bazen susmalı insan...
Normalde şiir okumayı seven bir insan değilim. Ama şiirlerinde nedense kendimden izler buldum bırakamadım elimden. Güzel şiirleri var. En çok sevdiğim şiiri ise Susabilmeli İnsan. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
O'naYakup Tosun · 5 Şubat Yayınları · 20166 okunma
Susmalı yeri geldiğinde insan
Öyle sıradan değil
Derinden susmalı bazen
Var olduğu ortamda fark edilmeyecek kadar
Saatlerce beraber olduklarının
'Aaaa sen de mi buradaydın' deneceği kadar susabilmeli
Yürekten susmalı bazen insana
Kendi varlığını unutturacak kadar
Hatta kendini bile unutacak kadar susabilmeli.
Sessizliği ile yaşamayı bilmeli insan
Sadece izlemeyi bilmeli
Hadsizlik yapmadan
Ses çıkarmadan
Kimselerin farkına vardırmadan susabilmeli
Susuyorum artık
Varlığımı unutturacak kadar
Kendimi yok saydıracak kadar
Hiç olmamışım hissini verdirecek
Sessizliğe bürünüyorum artık.
Konuşun siz, dinlerim ben
Ne söylerseniz yaparım, ikiletmeden
Sizler farkına varmadan.
Yokum artık varlığımın olduğu hiç bir mekan da
Köşemde bir başıma kendimce yaşarım artık
Kimselerin ihtiyaç duymadığı ben
Her şeyimle, sessizce susarak yaşarım.