O zamân Nâciye’nin hayretle haykırarak kalkmağa davrandığını görünce elimle göğsüne basarak bir tarafdan gidûb gelmeğe başladım.
O kadar ki duyduğu keyfin emsâlsizliğinden hiddeti mübeddel-i zevk ü şehvet olarak tekrâr inlemeğe, tekrâr feryâda başladı.
Geceleyin, koskoca şehrin lambalarını,
Bir keskin üfleyişim söndürmeye yetecek;
Korku, şehrin çelikten sesini tüketecek.
Herşey susacak o ân, çalınacak kapılar;
Kiremitleri yaprak yaprak alan bir rüzgâr,
Ağzımdan haykıracak, uzun, gizli, çapraşık...
Erişilmez fikir ki, düğüm düğüm dolaşık...
Necip Fazıl Kısakürek ✍🏻