Geçmişi fotoğraflardan öğrenmek mümkün mü? Ne anlatabilir bugün size, çoktan ölmüş insanların durgun ve suskun suretleri? Sadece zamanın geçip gittiğini ve her şeyin bir gün bittiğini.
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Şakaklarımda dövmeler beni ele verecek.
Cesur ve onurlu diyecekler
Halbuki suskun ve kederliyim.
Sayfa 223Kitabı okudu
inanasım gelmiyor, akıllanmışım
sanki "o" bende ölmüş ve ben bu yüzden yorgun, suskun ve bomboşum
…
“O" bendeki adam ne olduysa ansızın gözümde başkalaştı, değişti
sanki gece, soğuk elleriyle
takatsiz ruhumu alıp gitti.
Tutkuların evinde savaş kırıkları var;
Kül olmuş bir bütun'ün yonga yanıkları var.
Eski özlemlilerin yeni bahçelerinde,
Anı kuyularının suskun çığlıkları var.
Şiddet / 2
Altmış beş yıldır
Sırtımı bu vatana dayamış suskun bir küçük kızım
Bu şehrin hâkiminin emriyle ne zaman yüzleşeceğim:
"Evi basın ve bağlayın
Oğlu evin bir odasında acı çeksin!" bu şehrin
Hâkimiyle yüzleştim
Ve ayağa kalktım
Güven ve sevginin anlamını taşıyan şarkılarla-
Barışı isteyen!
Fetva Tukan / Filistin
Sayfa 28 - Hayal YayınlarıKitabı okudu
İnsanın kürsüsü, geveze aklı değil suskun kalbidir.
Bordo Siyah YayınlarıKitabı okudu
Atım öldü. Avradım beni sevmiyor. Silahım suskun.
Sevdan Beni
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
Esiri mi oldun sen de bir aşkın...
Ne o, yoksa sen de âvâre misin
Sokak sokak gezen divâne misin
Suskun durma öyle, konuş, ne olur
Belki alev söner, hüzün kaybolur
Galiba dumanlı yeşil gözlerin
Yolunu mu kaybetmişsin göklerin
Kirpiğin mi ıslak, elin mi şaşkın
Esiri mi oldun sen de bir aşkın
Sayfa 49 - TimaşKitabı okuyor
En karanlık andaki umudu aramaya gittim.
Az sonra dönerim.
Elimde bir çiçek olur nefesi suskun.
Bir can daha kazanmış gibi oyunda, küçük galibiyetler.
Güzel sevişen hayaletler.
Dilimde acı, içimde nefret
Düşün sevdiğin yanlış biri
Ve buna kanmış biri
Pişmanlık evine dönmüş gibi
Suskun, içine ağlar gibi..
Hüzünperest
güz gibi olsaydım keşke... güz gibi olsaydım keşke
keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım
arzularımın yaprakları sararırdı birer birer
gözlerimin güneşi soğurdu
acıyla dolardı göğsümün gökkubbesi
ansızın pençesini indirirdi canıma, bir hüzün tufanı
gözyaşlarım yağmur misali
eteklerimi boyardı
âh... ne güzel olurdu güz gibi olsaydım
vahşi, heyecanlı, rengarenk olurdum
gözlerimde bir şair göksel bir şiir okurdu
yanıbaşımda yalazlanırdı âşığın kalbi
ateşin kıvılcımlarında gizli bir dert.
benim ezgim...
kırık dökük, rüzgâr sesi gibi
keder kokusu dõkerdi yorgun gönüllere.
önümde:
genç bir kışın acı çehresi
ardımda:
yazı birbirine katan zamansız bir aşk
göğsüm:
hüznün, acının, evhamın mahalli
güz gibi olsaydım keşke
Sayfa 106
yakıyor beni bu riyakârlık, hilekârlık
bir çocukluk rengi istiyorum
ey ölüm, senin o suskun dudaklarından
ölümsüz bir öpücük istiyorum
Sayfa 62
Kırık cam misali hatalarım acıtır
Seni böyle mi kaybettim?
Bul beni, kaybolmuşum
İzim silinmiş, dilim suskun, susmuşum
Bak bana, mahvolmuşum
Senden kendimi almayı unutmuşum