Öfkelenmem gereken yerde sessiz kalırsam sabırlı, gülmem gereken yerde kendimi tutarsam ölçülü, ağlamam gereken yerde de suskun durursam güçlü sayılıyordum. Sükût sahiden altındı. Buna karşılık "teşekkür ederim" ve "özür dilerim" ifadelerini bir alışkanlık gibi dilimden hiç düşürmemeliydim.
֎֎֎