“yaşamak için ölmek” yerine “ölmek için yaşamak” bu kitabın esas konusu. şimdiki dünyamızda intihar etmek/ ölmek ne kadar kötü, acınası ve endişe verici olsa da, yazarımız jean’ın dünyası böyle değil. intihar etmek isteyenlere yardımcı aletler satan bir intihar dükkanı ve bunu işleten bir aile var karşımızda. kitabın başlarını bu yüzden epey garipseyerek okudum. ne yapacağını bilmeyen müşterilere “kendinizi bu şekilde öldürebilirsiniz” diyerek taktik vermeleri elbette ki garip. ailenin en küçük üyesi neşeli bir çocuk olunca ebeveynler işletmeye aykırı olduğu gerekçesiyle onu somurtkan bir surat ile yaşamaya mahkum etmeye çalışıyorlar. garipti genel olarak okuması, ve epey heyecanlıydı. ne yazık ki kitap ortalarından sonra klasik ve klişe bir “her zaman iyiler kazanır!” mottosuna dönüşen bir son ile bitti. farklı bir tema/konu/fikir ile başlamış ve devam ettirebilirken neden böyle bitirdin bu kitabı sayın jean teulé??
509.jpg){kind=small}
