Sessizlik ile Karanlık ne zaman güzel biliyor musunuz? Şuan köydeyim damda uyumaya karar verdim. Öyle güzel bir esinti var ki.. annemin üstüme attığı yorganın ağırlığının altında kıpırdayamıyorum ama açıkta kalan tenimi okşayan rüzgar öyle güzel ki... Kulağımda kulaklık gözlerim yıldızlarla konuşuyor. Çok az yıldız var ama en parlağı yine benimle. Onu özledim. Eskiden hava böyleyken yine bu saatlerde balkonda kahvemi içer onunla konuşurdum. Bazen de salıncakta aynı bu tatlı esintiyle sallanırken konuşurduk. O zamanlar bilmezdim tabi ona olan duygularımın ileride bu denli farklılaşacağını. Nasıl bir duygu diye tarif et derseniz tıpkı bu rüzgar gibiydi derim okşuyor, dinlendiriyor, huzur veriyor ama üşütmüyor. Kulaklarımda Turan Şengül'den Ki Dıbeje çalıyor. Şarkının ritmi ruhuma işliyor.
"Kim söylüyor, ben aşığım.
Kim söylüyor, razı olamıyorum.
Kim söylüyor, ateş yağıyor, dünya yıkılıyor" kendimi ondan sonra ilk kez bu kadar huzurun kolları arasında hissediyorum.