Kendisinin olamayan hayatı geldi aklına. Kendi dışında herkes için yaşadığı hayatı.
Saçma sapan takıntılar yüzünden koşuşturmaca ile geçen yılları..
Sayfa 427Kitabı okudu
"Keyiflerine düşkün insanlar böyle takıntılar edinmeden yaşayamazlar; çevrelerinde gereksiz kimseler olmadan rahat edemezler."
Sayfa 48Kitabı okudu
Hayat kısadır... Neticeler çabuk alınmalıdır... Ve takıntılar insanı yürümekten alıkoymamalıdır...
Sayfa 60
Kafamda geçmeyen bir ağırlık. Sanki dünyanın tüm yükü boca edilmiş gibi. Kafamı kaldırmaya mecalim yokmuş gibi. Sanki ne olursa artık dercesine her şeyden ümidin kesilişi gibi... Buna sebep: dinlenemeden kalkılan sabahlar mı, alınamayan uykular mı, gereksiz hassasiyetler, takıntılar mı?.... Bilmiyorum! Yine İbrahim Abinin bir mısrasına sığınıyorum. "bir yastık arıyorum kuş seslerinden /mühim değil sonrası"
Takıntılar hayatı daha da zorlaştırıyor sadece. O yüzden boş vermek, bazen en iyisi.
