İman ve Takva
"O, insanları makam, mevki, mal, mülk ölçüsüne göre değerlendirmiyordu. Elinde tek ölçüsü vardı: İman ve takva... Hatta fakir Müslümanlara çok daha fazla ilgi gösteriyor, onlarla diz dize oturup saatlerce dertlerini dinliyor, sohbetiyle şereflendiriyordu."
Sayfa 144 - Timaş Yay.Kitabı okuyor
O’nun aile yapısında;
Bugün müslüman yuvalarını da darmadağın etmeye başlayan sayısız kuruntular değil, olur olmaz beklentiler değil, uhrevî ambalajlara saklanmış dünyevî hırslar ve endişeler değil, ancak Allah’a karşı rıza vardı. Birbirinden hak üzere râzı oluş vardı. Ruhları huzur ve sürûr ile müzeyyen kılan bir takvâ, yuvaların temel harcını oluşturuyordu. Babalar evlerde yıkılmaz bir direk gibiydi. Anneler de aslan yürekli evlâtlara bir kucak idi. Evlâtlar da ancak göz nûru yiğitler olarak yetişiyorlardı.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Allah (c.c.) insana merhamet etti. İnsana imtihan kapılarından geçebilme irade ve aklını hediye etti. Yurdunu da ona göre imar etti. Ona düşmanını tanıttı, düşmanın düşmanlığının sebebini de bildirdi. Düşmanı dumansız ateşten yaratılan İblis idi. Önceki adıyla Azazil. Onu bize düşman kılan ise düşman olduğunun da sahibi olduğu nefis idi. Nefsi ona kibri telkin etti. Onca ilmi nefsinin zuhur ettirdiği kibrinde eriyip gitti. Kibrini, inadı izledi. Kibri ile mevcudiyetini büyük gördü. Kendi gözünden varlığı büyüdükçe büyüdü. Ve dedi: Ben ateşten o ise topraktan, ben ondan üstünüm. Oysa ki ateş varlığını, farklı iradelerin bir araya gelmesine borçlu. Yıldırımın düşmesi, iki taşın birbirine sürtmesi, iki kuvvetin bir kuvvet meydana getirmesi ile oluşuyor oluşu ateşin acziyetini gösterdi. Ki toprak ateşi söndürür. Secde etmiyor oluşu da iki kuvvetin onu sürüklemesi ile değil mi? İnat ve kibri... Büyüklüğün en büyük göstergesi; buna takva diyoruz, emre itaatte boynun inceliği. İblis meydan okudu... Meydan okuması da güçsüzlüğü, zayıflı değil mi ki? Üstünlüğünün ispatını, topraktan yaratılanların sapıttırmada gördü ve gösterdi bize ne kadar kör olduğunu. Nefsinin, aklının, kibrinin ve inadının gölgesinde yitip gitti. Oysa ki üstünlük ve büyüklüğün en büyük tezahürleri, kendi kabiliyetinin "iyilik" uğrunda neler yapabildiğini göstermesiyle mümkündü. O ise yanmayı ve yakıp yıkmayı tercih etti. Yakıp, yıkanlar hep zorbalar değil miydi? Öyle ki İblisin aldandığı bir başka şeyde "ateşten olan kendisinin ateşin kendisine zarar veremeyeceğini düşünmesiydi." Ne büyük aldanış.!!!
“Sen sadece korku ve takvâ elbisesi giyinmiş kula imren! Odur gerçek hayat!”
Zulüm, takva elbisesine büründüğü vakit, tarihteki en büyük facia meydana gelir.
ALLAH’TAN KORKAN BAŞKA ŞEYDEN KORKMAZ
Bir kul, Rabb’inin huzuruna çıkacağı günden korkarak bütün gayretiyle ona itaatle meşgul olsa, Rabb’ine isyan etmekten ve nefsinin hevâsından sakınsa, Allâhü Teâlâ, bu kimsenin heybetini insanların kalplerine yerleştirir.
Takvâ sahibi âlimde öyle bir heybet bulunur ki, kimse onun bulunduğu yerde faydasız işlerle meşgul olamaz.
Kul, nefsini
Yüce Allah'a karşı korumamız gereken haklar iki çeşittir:
1-Farzları yapmak. 2-Haramları terketmek.
Bütün farzları yapmak bir takva olduğu gibi, her türlü haramı terketmek de bir takvadır. Kim farzları yapar ve haramlardan kaçınırsa, dünya ve âhiretin kötülüğünden nefsini kurtarmış, ayrıca takva ile elde edilecek cennet nimetlerini ve yüce Allah'ın rızasını kazanmış olur.
Ulu olan ancak takva sahibi olandır. İster vezir, ister şair, isterse çömlekçi olsun. Dâhilik abartıdır. Tevazu asıldır.
En takva olan insan, en üstün olan insandır.
DÖRT HAK MEZHEPTEN BİRİNE UYMALIYIZ
Ehl-i Sünnet ve’l-Cemâat’in amelde dört büyük (Hanefî, Malikî, Şâfiî ve Hanbelî) mezhebi, Müslümanlar hakkında bir ilâhî rahmettir. Bunlar edille-i erbaadan (Kitap(Kuran'ı Kerim), Sünnet(Hadisi Şerif), İcmâ ve Kıyâs-ı Fukahâ’dan) dînî hükümleri çıkarmış, Müslümanlara takip edecekleri yolu açıkça göstermişlerdir. Bu mezheplerden birine uyan
Ey nefis! Eğer takvâ ve amel-i salih ile Hâlıkını razı ettiysen, halkın rızasını tahsile lüzum yoktur; o kâfidir. 
Mesnevî-i Nuriye Mecmuası
İbni Mes'ûd (Radıyallâhu Anh) şöyle demiştir:
Namazında yanlış yapanı görüp de engellemeyen kişi suçunda ve ayıbında ona ortak olur ve mel'ûn şeytana uygun davranmış olur.
Çünkü onun insanlara doğruyu söylemesini istemeyen şeytandır.Oysa Allâh-u Teʻâlâ:
"İyilik ve takva üzere yardımlaşın!" (Maide Süresi: 2) buyurmaktadır.
Takva sahibi olun... Huzura kavuşun... Cehennem kaostur... Hiç durmaz ateş! Her an bir yeriniz yanar... Oradan oraya kosarsınız... Huzur bulamazsınız... Şeytan oynar sizinle.
Sayfa 161 - HayykitapKitabı okudu
