İnsanlar doğar ölür ve sonra büyür…
Cehennem Çiçeği, Alper Canıgüz’ün Bir Kamu Davası serisinin 2. kitabı.
Açıkcası ben ilk kitap olan Oğullar ve Rencide Ruhlar’a karşı çok çelişkili duygular hissetmiştim. Yer yer zorlama olduğunu düşünmüştüm. Çünkü yazarın yapmaya çalıştığı şey gerçekten kolay değil. 5 yaşında zihnen ve ruhen yaşının çok çok ilerisinde bir karakter ( Alper Kamu / Albert Camus) yaratıp okuyucuya bu karakteri kabul ettirmek zor bir iş. Dolayısıyla ilk kitabı genel olarak eğlenceli bulsam da yer yer biraz yazar yerine utanmıştım. Fakat ikinci kitabı okuyunca ilk kitap için hislerim değişti. Şöyle söyleyeyim; bazen bir diziye başlarsınız ama ilk bölümler pek olmamış gibi hissettirir. Çünkü iş henüz kendini bulma çabasındadır. Birkaç bölüm sonra dizi öyle bir açılır ki ayıla bayıla izlersiniz. İşte Cehennem Çiçeği bana tam olarak o hissi verdi. İnanılmaz eğlendim okurken. Olayların akışı, karakterlerin artık gerçekten oturmuş olması, verilen edebi referanslar, yaratılan ortam. Her şey çok keyifli, çok güzeldi.
Yer yer üzüntüden içiniz eziliyor, yer yer oturduğunuz yerden kıkır kıkır gülüyorsunuz. Bir yandan da okuru yormadan bir şeyler öğretiyor, anlatıyor. Ben çok beğenerek okudum. Son kitabı şimdilik saklıyorum o yüzden hemen bitsin istemiyorum. Yazara da bu iş için gerçekten teşekkür ediyorum.
Not: Kitapta bol bol psikiyatrik ve edebi referanslar var. Bu referanslar hakkında bilgiliyseniz keyif daha da yukarılara tırmanıyor. 
Cehennem Çiçeği 
Oğullar ve Rencide Ruhlar 
Alper Canıgüz
