Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
236 syf.
9/10 puan verdi
Soru yığınına merhabaaaa!!
Günlerdir beni içine alan bir kitaba inceleme yazmak oldukça zor. Bu zorluğun sebebi kafamın içindeki yoğun düşünceler ve karmaşa. Belirtmemde fayda var ki ufak tefek spoiler (ne tiksinç bir kelime) olabilir. İncelememi uzun olduğu için biraz iki kısma ayırdım. İlk kısım yazar ve eserleri, Solaris filmleri ile ilgiliyken ikinci kısım ise benim
76 syf.
·
Puan vermedi
Ah'lar Adres Sormaz..
Ahh Didem Ahh!!
Yazma konusundaki özrümü görmüyorum , şiirlerini okudukça , bağlılık, bağımlılık gibi bir şey işte burada yazmaya zorluyor beni.
‘’Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına
Kıçına Tüy Takmak Seni Tavuk Yapmaz!
Tüketiyoruz;
Tükettikçe TÜKENİYORUZ!
Kendimden geriye, sizden ileriye, Tyler’dan sonsuza, Chuck Palahniuk’ten günümüze. Sistemi eleştiren sistemin yazarına, sistemin içinde çifte kavrulmuş benden, tersten sistemsiz bir inceleme.
Dövüş Kulübü=Biz, Biz=Hiç
Hiçlikte doğmuş, hiçliğe gidiyoruz. Durup bir bakıyoruz, gördüğümüz tek şey, koskoca bir
Etrafımızın sadece bize haz veren eşyalarla çevrili olması gerçekten de harika bir fikir değil mi?
Derle, topla, rahatla tam da bu konu üzerine yazılmış bence çok güzel bir kitap.
Sahip olduklarımızın ne kadarına gerçekten ihtiyacımız var? Ne kadarı bizi mutlu ediyor? Bize bunları sorgulatıyor yazar. Evimizi düzenlerken her bir nesneyi tek tek
İnanmak ve kandırılmak üzerine, çoğunluğu dialoglardan oluşan, tiyatroya uyarlamaya bihayli uygun, trajikomik bir hikâye.
Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın güzel üslubuyla hızlıca okunması mümkün. Karşılıklı konuşmaların ahengi tam yerinde, dahası komik de. Kişilerin aksaanlarının birebir oturmuş olması, onları kolayca hayal etmemizi sağlıyor.
Efsuncu Babanın etrafını saran muamma dolu gizem bulutu, okudukça tanıdık geliyor aslında. Halen günümüzde de, aklın ve inancın birbirine girift halde olamadığını görüyoruz. Ya ilmen kaslıyız yada itikaden fazla rehavet içindeyiz. O kadar suistimale maruz kalıyoruz ki, bu hikâyede olduğu gibi ağlancak halimize gülüyoruz. Oysa ki ihtiyacımız olan gerçek bilgi ve kaliteli eğitimin ta kendisi. Hem maddi hem de manevi dünyanın içinde yaşamaya mecbursak, ki öyleyiz, iki kısmı da içine alacak doğru bir dünyanın içinde olmamız gerekmez mi? Gerçi bireysel anlamda eğitim ve vicdanla bu işi çözemeyeceğini anlayan batı medeniyeti, işi sistemsel olarak çözmüşse de, o sistemi kuracak da insan. Hele halihazırda asırlardır kullanılmayı bekleyen kaynakların kıymetini bilmememiz anlaşılır gibi değil doğrusu.
Ne diyelim, en iyisi mi gelin bizi kitaplar efsunlasın. İzin verin aklımızı da vicdanımımızı da ele geçirsinler. Bize sadece onların kötülüğü dokunsun, sadece onların, tabi ki varsa...
Diderot gibi çok sevdiğim bir yazara ait son kitabı da büyük bir iştahla yiyip bitirdim desem çok mu abartmış olurum bilemedim ama benim biricik ‘Kuzenimin’ tabiriyle söylersek: “Kanka biraz daha bana bunu okutursan Ateist olcaz heee,” şeklindeki cümleye çok gülsem de katılmadım da değil hani. Gerçekten de sorgulamaları, yermeleri hatta nadiren de olsa övmeleri çok yerinde birisi. Böyle birinin kalemini okumak az da olsa kafamı dağıtmama da yaradığı için vazgeçilmezlerim arasına koyuyorum kendisini.
Kitabımızın basımı Ekim 1963 yılına ait. Yani tam 55 yıllık bir eser. Tabi kondisyonu akla geldiği gibi kötü değil. Yazarın bu eseri çevirmen İsa Öztürk’ün çevirisinden daha kısa sürede yazdığını söylersem şaşırır mısınız? Evet, sadece 3 günde yazdığı bir eserden bahsediyorum.
Yazarın bunu yazma amacına da değinelim mi? Tam olarak ihtiyacımız olan konular. Düşünmesi bizden. Bağnazlığa karşı savaş. Dinci geçinenlerin ne kadar riyakâr olduklarını yüzlerine vuran ve yazıldıktan sonra 7 Temmuz 1746’da da Jansenist mahkemesi tarafından yakılmıştır. Eh biz biraz rahiplerden bahsettik ama son 2 yılda yaşanılan ve Hoca Kılıklıların yaptıklarına bakarsak oldukça da geçerliliğini koruyan bir eser olduğunu da söylemek mümkündür zannımca.
Son hikayesiyle de bizlere gülümsemekle veda ettiren bu yazarımızın elimdeki tüm kitaplarını da bitirmiş bulunuyoruz. Keyifli okumalar, mutlu günler dilerim..
