Öyle acizim ki… Bitti derken bile devam etsin istedim. Son konuşmamızı yaparken öyle sarılmak istedim ki, hem ondan kaçıp kurtulmak hem de deli gibi sarılıp öylece kalmak istedim. Her şey bitti derken bile lütfen hiçbir şey bitmemiş olsun dedim içimden. O öylece soğuk, yere bakarken ve bana olan aidiyetini tamamen kaybetmişken bile sarılmak istedim ona. O gün kendimi nasıl zor tuttuğumu , bugün hala tüm hücrelerimle hatırlıyorum. Ağladım o gün ve istedim ki gözyaşlarımı silsin her şey geçti desin. O kadar zor ki bir insandan nefret ederken her zerrenle onu istemek.. Ben gidiyorum derken, acaba kolumdan tutar mı diye düşünmek o kadar acizce ki… Hem canını deli gibi yakan hem de seni iyileştirebilecek tek insanın o olduğunu bilmek ve bunu reddetmeye çalışmak o kadar yorucu ki… Onu bir daha görmek bile istemiyorsun ama bir sarılsa tamam diyeceksin. Olmuyor tabii. Kalpsiz olan buz gibi otururken, o gün giden gitti ve defalarca arkasına dönüp bakarak, bir ümit oda o da bakıyor mu diyerek. Ama orada oturan asla dönüp bakmadı. Seni sonsuza dek sevebilirdim ama şimdi gidiyorum…
Yine sana.
her yerden kaçtım, çoğunlukla kendimden. Sığınağım ol istedim , seni evim bildim. Kendimden dahi bıktığım zamanda sende dinlenmek istedim. Sahilimdin , parıltılı güneşim , narin rüzgarım.
Ben serttim , kırılgan belki .. Ama sende tamam olmak istedim , seni ayna bildim.
Seni kendimden bir parça , eş bildim.
Acıklı bir ezgi , çalan türküydün evimde..
Ben kayboldum , seni yol bildim..
Beni bul istedim , gel istedim.
İnandım , sessiz ağladım gecelerde ,şiirlerde yaşadım..
Sen ol ve yaşayalım istedim.
Çok mu şey istedim?
YAPAYALNIZ KALMANIN 6. GÜNÜ
''düşlerimin karnı ağrıyor
umutlarım ceninken idam sehpasında
hayallerim kurşuna dizilirken
göz yaşı değil
bileklerimden kan akıyor
okyanusa kafa tutuyor gözlerim
söylesene usta
bu acı geçecek mi?''sabah uyandığımda gözlerimi açmadan kalemimin dilinden dökülen heceleri kağıdın yüreğine nakş ettim. alfabeler istipdadımı kabul
Annabel Lee şiirinden esinlenip kendi yazdığım hikayem
"Artık ömrünün son anlarında olan bir adamım ben. Bu satırları yazıyorum ki bu evde yarım kalan aşk hikayem unutulmasın. Benim adım Ozan. 68 yaşındayım. Sonunda sevdiğimle kavuşmama az kaldı.
Sıcak bir haziran gününde, sevdiğimle aynı anda doğdum. Aynı anda inletti göğü ağlamalarımız. Sevdiğim, Sevda'm yan komşumuzdu. O da benim gibi