Canevim bir eşim vefat ettiğinde bir de son zamanda yaşadığımız, ülkemizin yıkıldığı, insanların vefat ettiği, evlerin, sehirlerin, tarihin, kültürün, hayallerin umutların yerlebir olduğu deprem felaketinde bu kadar çok sıkıştı.
"Ruhum enkaz altanda" diye tabir etmiş hz. İnsan...
Işte tamda buradayım.
Acının , tarifi, tahammülü, katlanır yakası yok ...
Nefes alıyorsun ama ciğerlerine batıyor, ağlıyorsun çırpınıyorsun acıyı kontrol edemiyorsun yüreğine sığdıramıyorsun...
Yaşadığımız felaketin vahametini algılayamadığım için aklım gitmiş durumda...
Keşke kocaman kollarım olsa bütün acıları, kederli yürekleri merhametimle, sevgimle, iyileştirebilsem.
Allah'ın sonsuz azamet sahibi olduğunu biliyoruz ve bu yüzden acılarımızı dua ile sarıyoruz...
Dikende gül bitiren Rabbimin mağfireti, merhameti çok büyük..
"O" ne güzel vekildir.
Bize insan olduğumuzu, kendimizi ,hayatımızı, dünyanın faniliğini iliklerimize kadar hatırlatan bir felaket yaşadık...Çekidüzen verdiğimizi zannettiğimiz hayatın ne kadar boş olduğunu, sevginin, güzelliğin, merhametin hüküm sürmesi gereken bir dünya olması gerektiğini ve bu şekilde yaşamanın vicdan ve iç rahatlığı verdiğini, olması gerekenin bu olduğunu öğretti..
Rabbim yar ve yardımcımız olsun inşaAllah ...🥀