Tanimadigimi Kabullenmek!
Karanlıkta, kendi içine kıvrılıp, beni yanında yalnız bıraktığında, onu hiç tanimadigimi kabullenmek zorunda kaldım. Seviştigimiz kadınların vajinalarini aralamakla vücutlarının her noktasını görebildigimizi ve içlerine girdiğimizde, derinlerine ulaşabildigimizi sanmak ne bağışlanmaz saflık...
Sayfa 352 - Doğan KitapKitabı okudu
1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
Yaralarını temizleyip sararken, ses çıkarmadan beni seyretti. Sonra yarı mahcup, yarı umarsız teşekkür edip, nasıl olduysa bu zaman zarfında hiç lekelenmemiş camgöbeği geceliğini üzerine çekerek, tortop oldu yeniden. Işığı söndürdüm.Ağlasın diye, anlatsın diye ,konuşsun diye bekledim.
Karanlıkta, kendi içine kıvrılıp, beni yanında yalnız bıraktığında, onu hiç tanımadığımı kabullenmek zorunda kaldım. Seviştiğimiz kadınların vajinalarını aralamakla vücutlarının her noktasını görebildiğimizi ve içlerine girdiğimizde, derinlerine ulaşabildiğimizi sanmak ne bağışlanması saflık saflık...
Sayfa 352Kitabı okudu